Over again//ft. One Direction

*Hoofdstuk 9*

Pov Olive

Ik haat het. Natuurlijk heeft Emily ons adres aan Zayn gegeven. En Collin komt er ook nog eens bij. "Heb je hem weggestuurd?" vraagt Emily verbaasd. "Ja," antwoord ik koud. Ik wil hem niet meer zien en ik snap niet dat Zayn dat niet gewoon begrijpt. Waarschijnlijk is het gewoon een enorme sukkel. Zei ik waarschijnlijk? Hij is sowieso een enorme sukkel.

Mijn schrift is opengeslagen op de bladzijde met het lied wat Zayn en ik schreven. Ik scheur de bladzijde uit het schrift. Dat lied hoef ik nooit meer te zien of horen. Ik verfrommel het en gooi het in de prullenbak. Klaar.

Ik besluit vroeg naar bed te gaan.

~Droom~

Ik lig in een bos. Ik hoor iemand om hulp roepen. Ik begin te rennen. Een vuur laait op. Ik zie hém staan. Zayn. Omringd door een cirkel van vuur. Ik gil ook. "Zayn!" Hij geeft geen antwoord meer. "Het is jouw schuld, Olive!" brult hij. Ik gil nogmaals. Hij wordt opgeslokt in het vuur. Weg. Voor altijd weg.

Ik schrik wakker. Zayn. Ik grijp mijn telefoon en bel hem. Shit, ik heb zijn nummer niet. Gelukkig weet ik Emily's wachtwoord. Ik loop naar beneden en grijp haar telefoon. Alleen om te weten of hij nog leeft. Alleen om zijn stem te horen.

{Z=Zayn, O=Olive}

Z: Olive?

O: Z-Zayn...

Z: Hé, wat is er?

O: Nachtmerrie...

Z: Uhm, moet ik komen?

O: Leef je nog?

Z: Ja, Olive, ik leef nog. Ik kom naar je toe, oké?

O: Ja, oké.

Pov Zayn

Ik bel aan. Olive doet open. Ze valt huilend in mijn armen. "I'm so sorry," fluister ik. Ze hoort me niet, maar dat maakt niet uit. "M-Mag ik binnenkomen?" vraag ik voorzichtig. Tot mijn opluchting knikt ze. Emily is er niet.

"Wat is er gebeurd?" vraag ik haar. "Droom," zegt ze. "J-j-je ging d-d" huilt ze. Ik sla een arm om haar heen. "Zeg maar niets," zeg ik zacht. Olive knikt. De rest van de avond blijven we zo zitten, op de bank. Ik met mijn arm om haar heen geslagen.

En ik besef dat ik haar heb laten vallen. Dat het normaal zal worden. Allemaal voor een band. Ik heb me laten meeslepen, maar het zal me niet weer gebeuren. Ik wil een gewone jongen zijn, niet overwelmd door fame. Ik stap uit de band.

"Olive?" fluister ik. Ze knikt en kijkt me aan. "I-Ik stap uit de band." Ik zie een geschokte blik in haar ogen. "Wanneer heb je dat besloten?"
"Net."
"Waarom?"
"Ik wil gewoon zijn. Niet met al die fame. Jij zou dat moeten snappen."
Olive bijt op haar lip. "Zayn, ik denk dat ik je al vergeven heb. Maar ik denk ook dat uit de band stappen... Voor mij is het niet nodig," zegt ze. "En denk je hierna ooit nog 'normaal' te zijn? Je bent beroemd. Je blijft beroemd." Ik zucht. "Oké, ik blijf. Heb je me vergeven?" "Ik weet het niet. Maar ik weet nu wel dat ik je niet kwijt wil," zegt ze. Ik geef haar een knuffel.

Olive begint te neuriën. Ik herken meteen Where do broken hearts go?. Ik glimlach en zing zachtjes mee.

Now I'm searching every lonely place
Every corner calling out your name
Tryna find you but I just don't know
Where do broken hearts go?
Where do broken hearts go?

Ik wist niet dat Olive zo goed kon zingen. Het is nog beter dan ik herinner. "Hey, Olive, uhm, eigenlijk hadden we een surpriseparty voor je gepland.." Geheimen bewaren met Zayn... Olive glimlacht. "Okay, ik kom wel," zegt ze. "Mogen de jongens ook komen?" Haar gezicht vertrekt even, maar dan knikt ze. "Doe maar. Ben je nog steeds zo slecht in geheimen bewaren?" vraagt ze. Ik grijns. "Jup!"

Sorry dat het weereens zolang duurde😂 Volgende hoofdstuk wordt langer! (Jantjepantjex bedankt voor de geweldige reacties). XxPerensquad