အချစ်မရှိသောသူနှင့်အမုန်းမရှိသောကျွန်တော်

သိေစျခင္း

"oppa ဘာမွမျဖစ္ဘူးေနာ္
မင္နာစိတ္ပူလိုက္တာ"

မင္နာသည္ ဂ်ံဳးဂုလက္ေမာင္းအား ကိုင္ကာ စိုးရိမ္တၾကီးေမးေနျခင္းျဖစ္သည္
ထယ္ေယာင္းသည္ ဂ်ံဳးဂုနဲ႔မင္နာအား အံ့ၾသျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္

"မင္နာကိုယ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး
ဘယ္လိုျဖစ္ပီး ဒီကိုေရာက္လာတာလဲ"

ဂ်ံဳးဂုသည္မင္နာလက္၂ဖက္အား ျပန္ကိုင္ ကာေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္
ထယ္ေယာင္းမွာေတာ့ စားေနလက္စကိုရပ္ ကာမ်က္ေတာင္မခတ္ပဲ ႀကည့္ေနမိသည္

"ဟိုေဆာ့ကေျပာလို႔ေရာက္လာတာ
ဒါနဲ႔ဒီေကာင္ေလးကဘယ္သူလဲ"

"မင္နာအျပင္ထြက္ပီး ေျပာရေအာင္
ထယ္ေယာင္းအျပင္ခဏ သြားလိုက္အံုးမယ္"

ဂ်ံဳးဂုသည္မင္နာ့လက္အားကိုင္ကာ အျပင္သို႔ထြက္သြားေလသည္
မင္နာသည္ဂ်ံဳးဂုေခၚရာ ေနာက္သို႔လိုက္ပါ သြားရသည္
ထယ္ေယာင္းမွာေတာ့ ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖင့္က်န္ေနခဲ့ေတာ့သည္

ေဆးရံုအျပင္ကပန္းျခံက ခံုတန္းေလးတြင္ ဂ်ံဳးဂုနဲ႔မင္နာသည္ ထိုင္ေနၾကသည္

"oppaအဲ့ေကာင္ေလးက ဘယ္သူလဲ
oppaကေရာဘာလို႔ ေဆးရံုမွာ လာျပဳစုေနရ တာလဲ"

"ေနာက္မွရွင္းျပမယ္
ဘယ္လိုျဖစ္ပီးဒီကိုေရာက္လာတာလဲ"

"oppaမင္နာေမးတာကိုေျဖ"

". . . ."

"ေက်ာင္းပိတ္လို႔ေရာက္လာတာ
oppaအေမနဲ႔လာမလို႔ အခုေတာ့မင္နာပဲ လာျဖစ္ေတာ့တာ"

"အခုကိုယ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး ခဏေနရင္ျပန္ ေတာ့"

"မျပန္ဘူးဒီတေခါက္ မင္နာ၁ပတ္ေလာက္ ေနမွာ"

"မင္နာ! !

"မင္နာအရင္သြားႏွင့္ေတာ့မယ္ ဒီတခါေတာ့ oppaစကား ကိုနားမေထာင္ေတာ့ဘူး"

ဟုဆိုကာမင္နာသည္ ကားေမာင္းပီး ထြက္သြားေတာ့သည္

ေဆးရံုအခန္းထဲတြင္ေတာ့

"မနက္ျဖန္ေလာက္ဆို ဆင္းလို႔ရပီ"

"nae"

မနက္ပိုင္းဆရာဝန္ လာစစ္သြားပီးေနာက္
ထယ္ေယာင္းတေယာက္ ခုတင္ေပၚတြင္ လွဲလိုက္ပီး