အချစ်မရှိသောသူနှင့်အမုန်းမရှိသောကျွန်တော်

ရိပ္မိျခင္း

ေမွာင္မိုက္ေသာညႀကီးျပီးဆံုးသြားပီေနာက္
သာယာေသာမနက္ခင္းအတြက္ေနမင္းႀကီး
ထြက္ေပၚလာရန္အဆင္သင့္ျဖစ္ေနသည္
မေန႔ကထယ္ေလးႏွင့္စကားအေခ်အတင္ ျဖစ္ပီးေနာက္အိပ္ယာဝင္ခ်ိန္ေနာက္က်ခဲ့ရသည္
သို႔ေသာ္လဲပံုမွန္ထေနက်ျဖစ္တဲ့ကြ်န္ေတာ္အတြက္ကေတာ့ပံုမွန္ပင္ႏိုးလာခဲ့သည္
ရင္ခြင္ထဲတြင္အိပ္ေနေသာေကာင္ေလးကိုငံု႔ႀကည့္လိုက္ေသာအခါႏႈတ္ခမ္းေလးကိုေထာ္ပီးအိပ္ေနသည္
မ်က္ေတာင္ေမႊးေတြကလဲေကာ့ေနပီးပါးေလး၂ဖက္ကလဲေဖာင္းေနသည္

ႀကည့္ေနရင္းျဖင့္အသဲယားလာသျဖင့္ကြ်န္ေတာ္သည္ျမတ္ႏိုးစြာျဖင့္နမ္းလိုက္သည္
ထိုအခါထယ္ေယာင္းသည္မ်က္ႏွာကိုရႈံထားပီးေပေတေတျဖင့္ထပ္အိပ္ေနသည္

"ထယ္ေလးထေတာ့ဖြန္ေခ်ာင္းကိုသြားရအံုးမွာေနာက္က်ေနမယ္"

ကြ်န္ေတာ္သည္ထယ္ေလးကိုယ္အားလႈပ္ႏိုးေသာအခါတအင္းတအင္းနဲ႔ရင္ခြင္ထဲသို႔ျပန္တိုးရင္းအိပ္ေနျပန္ေတာ့သည္

"မထရင္ကိုယ္ထားခဲ့မွာေနာ္"

ထိုအခါထယ္ေလးသည္မ်က္လံုးမ်ားကိုပြတ္ပီးကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာအားေမာ့ႀကည့္လာပီး

"အက်င့္ပုတ္ႀကီး"

"ဘာေျပာလိုက္တယ္ထယ္ေလး"

ကြ်န္ေတာ္ေမးလိုက္ေသာအခါဘာမွျပန္မေျပာပဲထသြားေတာ့မည့္ထယ္ေယာင္းအား
ကြ်န္ေတာ္လွမ္းဆြဲထားလိုက္ပီး

"ေမးေနတယ္ေလ"

"အက်င့္ပုတ္ႀကီးလို႔ေျပာတာ"

ဟုဆိုကာႏႈတ္ခမ္းႀကီးအားေထာ္ကာကြ်န္ေတာ့္အားျပန္ေျပာေနသည္

"ဟုတ္တယ္ကိုယ္ကအက်င့္ပုတ္တယ္"

ဟုဆိုကာထယ္ေယာင္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေထာ္ေထာ္အားအတင္းဆြဲယူနမ္းေနမိသည္

"အု. အု"

ထယ္ေယာင္းမွာဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ေတာ့ပဲဂ်ံဳးဂုအနမ္းေအာက္တြင္စကားလံုးမ်ားေပ်ာက္ဆံုးေနေတာ့သည္
ဂ်ံဳးဂုသည္ထယ္ေယာင္းႏႈတ္ခမ္းေလးအားလႊတ္ေပးလိုက္ေသာအခါ

"ဟင့္!
သြားလဲမတိုက္ရေသးပဲနဲ႔လာနမ္းတယ္"

ထယ္ေယာင္းသည္ဆူပုတ္ပုတ္ျဖင့္ေျပာလိုက္ေသာအခါ