အချစ်မရှိသောသူနှင့်အမုန်းမရှိသောကျွန်တော်

ႏူးညံ့ျခင္း

ထယ္ေယာင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားပီးေနာက္ဂ်ံဳးဂုသည္ခုတင္ေပၚသို႔ျပန္လာအိပ္လိုက္ေတာ့ သည္
. . . .

"oppaမင္နာသြားေတာ့မယ္"

"အင္းေသခ်ာဂရုတစိုက္သြား"

"nae"

မင္နာျပန္သြားပီးေနာက္
ဂ်ံဳးဂုႏွင့္ထယ္ေယာင္းသည္ ျခံထဲသို႔ဆင္းလာ ခဲ့သည္
ထယ္ေယာင္းသည္သီခ်င္းတညည္းျဖင့္ အလုပ္လုပ္ေနသည္
ညကဂ်ံဳးဂုနမ္းလိုက္သည့္ နဖူးေလးကို ကိုင္ကာျပံဳးေနသည္

"ထယ္ေယာင္းေနမေကာင္းဘူးလား"

"ဟမ္ ေကာင္းပါတယ္"

"မသိပါဘူး နဖူးေလးကို ကိုင္ကိုင္ေနလို႔"

"ဟာ ဦးေလးႀကီးကလည္း"

ထယ္ေယာင္းသည္ရွက္ရွက္ျဖင့္ ေျပးထြက္ သြားေသာအခါ ဂ်ံဳးဂုသည္ထယ္ေယာင္း လက္အားလွမ္းဆြဲလိုက္ပီး မ်က္ႏွာကိုႀကည့္ ကာ

"ဒါဘယ္သြားမလို႔လဲ"

"ဟိုဘက္ကအပင္ေတြဆီသြားမလို႔"

"အဲ့ဒါကိုယ္လုပ္ပီးသြားပီ"

"ဟုတ္လားအဲ့ဒါဆိုဒီဘက္"

"မင္းခုနကလုပ္ပီးပီေလ"

"ဟုတ္လား!
အဲ့ဒါဆိုေလ. . "

ထယ္ေယာင္းသည္လက္ညွိဳးတထိုးထိုးျဖင့္ ဟိုေလ်ွာက္ျပဒီေလ်ွာက္ျပျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ေခါင္းေတာင္မေဖၚေတာ့ပဲ ေခါင္းကုတ္ကာ စဥ္းစားလုိက္ေနသည္

ဂ်ံဳးဂုသည္ထယ္ေယာင္းလုပ္သမ်ွကို ျပံဳးစိစိ ျဖင့္သေဘာက်စြာႀကည့္ေနပီး ဘာေျပာရမွန္း မသိေသာထယ္ေယာင္းအား အားမရေတာ့ သျဖင့္

"ဘယ္မွမသြားနဲ႔ေတာ့ ေနပူေနတယ္
ကိုယ္နဲ႔လိုက္ခဲ့"

ဂ်ံဳးဂုသည္ထယ္ေယာင္းလက္အားကိုင္ကာ အပင္ေအာက္သို႔ေခၚလာခဲ့သည္
ထို႔ေနာက္ဂ်ံဳးဂုသည္လွဲခ်လိုက္ပီး ထယ္ေယာင္းအားလာလွဲဟု လက္ျဖင့္ေခၚ လိုက္သည္
ထို႔ေနာက္ထယ္ေယာင္းလည္း ဂ်ံဳးဂုေဘးတြင္ ဝင္လွဲလိုက္သည္

"အားေကာင္းလိုက္တာ
ဒါေႀကာင့္ဦးေလးႀကီးကအျမဲဒီကိုလာတာကို

"ဘာလဲအခုမွေကာင္းမွန္းသိတာေပါ့
ဟုတ္လား"

"အင္း"