အခ်ိန္က ဘာလိုလုိနဲ႔ အိမ္ျပန္ရမည့္ေန႔ကို ေရာက္လာၿပီ။ အဝတ္ထုပ္ ျပင္ရင္း အိမ္အတြက္ လိုမည္ထင္သည့္ အရာမ်ားကို ထပ္ဝယ္ရေသးသည္။ အေမ့ကို ေပးမည့္လက္ေဆာင္အတြက္ ဘယ္လိုေပးရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားမိသည္။ အေမ ႀကိဳက္မွ ႀကိဳက္ပါ့မလား။ ရထားက တလႈပ္လႈပ္ျဖစ္ေနသလို အေတြးတို႔ကလည္း တလႈပ္လႈပ္။ အိမ္ေရာက္သည္ႏွင့္ အေမက လွမ္းကာ ဆီးႀကိဳသည္။
"ပိုင္ယုေလး… ငါ့သမီး ပိန္သြားသလိုပဲ.. အစားေတြ ေကာင္းေကာင္း စားရရဲ႕လား…"
"စားပါတယ္ မားရဲ႕… အငယ္ေကာင္ေရာ…"
"ပိုင္ခ်ီက သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ အျပင္ထြက္သြားတယ္… ခဏေန ျပန္ေရာက္ေတာ့မွာပါ…"
"မားကို ဝိုင္းမကူဘဲနဲ႔ ေလွ်ာက္သြားေနျပန္ၿပီ… အမျပန္လာမွာကို သိသိခ်ည္းနဲ႔…"
"ေအးပါ… ခဏပါပဲ… သမီးလည္း နားလိုက္ဦး.. ခရီးေဝးႀကီးကေန လာခဲ့ရတာ မဟုတ္လား…"
အထုပ္မ်ား ခ်ၿပီး အခန္းထဲရွိ ကုတင္ေလးေပၚ ဝင္လွဲလိုက္သည္။ ဒီအခန္း ဒီေနရာက ဘာမွ မေျပာင္းလဲသြား။ သူမ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကတည္းက အတိုင္းပင္။ အေမက အခန္းသန္႔ရွင္းေရး အၿမဲလုပ္ေပးထားလို႔ေနမည္။ ဖုန္နံ႔ေတာင္ တစ္စက္ကေလးမွ မရွိ။ ေမာေမာပန္းပန္း ျဖစ္ခဲ့သည္မုိ႔ သူမ အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္သည္။
ျပန္ႏိုးလာေတာ့ ေနပင္ ေစာင္းေနေခ်ၿပီ။ ေရခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲၿပီး ထမင္းစားခန္းဘက္ ထြက္ခဲ့သည္။ အေမက ညေနစာအတြက္ ဟင္းခ်က္လို႔ ၿပီးခါနီးေတာ့မည္။ ဟိုနည္းနည္း ဒီစပ္စပ္ ဝိုင္းကူေပးကာ ထမင္းပြဲ ျပင္ေပးလိုက္သည္။
"မား… ပိုင္ခ်ီ ျပန္မေရာက္ေသးဘူးလား…"
"ေရာက္ပါ့ေတာ္… ေရခ်ိဳးေနေလရဲ႕…"
"နင္ကလည္း ငါ့ကို ဆူဖို႔ ေခ်ာင္းေနတာလား…"
"ဟဲ့.. နင္ကမွ မလိမၼာတာ.."
"အပ်ိဳႀကီးျဖစ္မယ့္လူက ဒီလိုပံုစံေတြပဲ…"
"ဘာေျပာတယ္…"
"ကဲ.. ေတာ္ၾကပါကြယ္… ထမင္းစားကာနီး စကားမမ်ားေနၾကနဲ႔… စားၾက…"
အေမ့စိုက္ခင္းထဲက အသီးအရြက္ေတြ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ျဖစ္လုိ႔ပဲလား။ အိမ္ထမင္း အိမ္ဟင္း မစားရတာ ၾကာလို႔ဘဲလား မေျပာတတ္။ အားလံုးဟာ ခံတြင္း ေတြ႕လြန္းလွသည္။ ဗိုက္ကားေအာင္ စားၿပီးေနာက္ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္း ေသာက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ အေမ့နားကပ္ကို ခြ်တ္ဖို႔ ေျပာရျပန္သည္။
VOUS LISEZ
နားကပ္ေလး တစ္ရံ
Nouvellesတကယ္မမွတ္မိတာလား... စေနာက္ျခင္းပဲလား... နားကပ္ေလးတစ္ရံ ကေနတဆင့္ အသိတစ္ခုေတာ့ ရလိုက္တယ္... (My Own Creation)
