Mavi Kalemim

Gitmek cesaret ister

Bi insanı kaybetmek , giden olmak cesaret ister.Başlamadan önce keyfiyetten giden , canı sıkıldığı için onu canından çok seven kişiyi terkedenler hiç bu yazıyı okuyup kendini haklı görmesinler.Bu yazı zorunluluktan , gitmek istemeyipte binbir acı çekerek , artık bazı şeylere dayanamamaktan , umudu , gücü kalmayan , çok sevdiği halde giden insanlara gelsin.Özellikle çok sevenlere.Çünkü ne kadar çok seversek o kadar çok bizi kırıp üzmelerine izin veriyoruz.Bende o çok sevdiği halde gitmek zorunda olan insanlar içindeyim.Şimdi bu duruma hiç düşmeyen , bu acıyı hiç tatmayan ama bunu okuyan birinin ''Madem çok seviyordun neden gittin'' demesini duyar gibiyim.Çünkü korktum , kalırsam daha çok kırılacaktım ve daha fazla kırılırsam bi daha asla toparlanamazdım.Belki bencillik ettiğimi düşünenler olur , öyle bi haldeyim ki kendimi değilde karşımdakini düşünmeye kalksam yapamıyorum.Çünkü onun benim hakkımda düşüncelerini ya da duygularını bilmiyorum.Gitmeyeyim , kalayım bana ihtiyacı var diyemiyorum.Hem bende gitmeye çok hevesli değildim ,neden bu kadar çok sevdiğim birinden vazgeçmeyi isteyeyim ki ? Güle oynaya gitmedim yani , kimseden güle oynaya gidemem ki.İki tarafta acı çekerken insan nasıl güle oynaya gider. Ama gitmek zorundaydım işte.Tüm duygusallığa girmeden önce araya küçük bi dipnot ; belki de kendimi avutmak için yazıyorum bu yazıyı , belki oralarda bi yerde benimle aynı durumda olan , kimsenin onu anlamadığını düşünen insanlar vardır.Varsa öyle birileri yalnız değilsin.Devam edersek , gitmek zorundaydım çünkü öyle bi vaziyetteydik ki ben onu ne kadar çok seversem , ne kadar çok önemsersem ,ne kadar çok umursarsam o beni o kadar az seviyordu ,o kadar az önemseyip umursuyordu.Vaziyetimizi bi sayı doğrusu gibi düşünürsek ben onun için ne kadar artı sonsuza koşuyorsam o da  benim için o kadar eksi sonsuza koşuyordu.O kadar zıttık ki ben o beni umursasın önemsesin merak etsin diye isterken o benim yoğun ilgimden bunalmış biraz rahat bırakıyım , üstüne düşmeyeyim diye bakıyordu.Bız hiç sıfırsa bulaşamadık.Siz hiç en çok önemsediğiniz kişinin sizi hiç önemsemediğini gördünüz mü ? Siz hiç en küçük bi mimiğinden bile kötü olduğunuz birinin sizin kötüyüm diye bağıran haraketlerinizi farketmedigıni farkettiniz mi ? Siz onun duvarlarını aşmak için savaşırken ve başarılı olurken duvarları ören siz olduğunuzda o değil duvarları aşmak için çabalamak , duvara yanaşmadığını gördünüz mü ? Siz onun için onlarca savaş verirken onun sizin için verdiği tek savaşın gitmeniz için olduğunu gördünüz mü ? Ve siz onunla tanıştığınızdan beri verdiğiniz onlarca savaşa güçlerinizi bölerken o tek bi savaşa gucunu yoğunlaştırarak tanıştığınızdan beri verdiği savaşı kazanıp sizin gitmesini sağladığını gördünüz mü ? Aynı anda tüm bu süre içinde kazandığınızı sandığınız ve hala savaşmakta olduğunuz savaşları kaybettiğinize şahit oldunuz mu ? Ya zaferlerinizin yalan olduğunu ?  Ne kadar acıtıyor ne siz sorun ne ben söyleyeyim , ben ki kelimelerle arası iyi olan ben , bu acıyı tarif edemem.Başından beri biliyordum onun böyle biri olduğunu , umursamaz ,önemsemez olduğunu.Tek sorun ben  onun hayatında farklı olurum , beni birazda olsa önemser diye umut etmiştim.Şimdi yolun başında aynı umutla yürümeye başlayanlar , işiniz çok zor be ,Allah sabır versin.Kimse yanlış anlamasın , bu kişi sevgilim ya da sevdiğim değildi , bu kişi Kardeşim olarak kabullendiğim , öz kardeşlerimden ayırmadığım bi insandı.Sonuç mu ? Hüsran.Olmadı , ben ona öz kardeşim gibi davrandıkça uzaklaştı.Ve bunu görmek dayanılmayacak bi acıydı.Sonra ne mi oldu ? Olmadı , o kadar çok dayandı ki bazı şeyler boğazıma , nefes alamaz oldum.Tek seçenek gitmekti.O beni önemsemedikçe , umursamadıkça daha da kırıldım.Ve dayanamadım daha kırılmayı ,tek seçeneğimi seçtim , bana başka seçenek bırakmamıştı.Aslında benim  bi suçum yoktu , sadece onu çok sevdiğim için beni bu kadar kırmasına izin verdim , normal bi insan olsaydı, normal olan kadar sevseydım onu , bu kadar çok sevmeseydim , bu kadar çok önemsemezdim haraketlerini.Bana karşi tavırlarını ,davranışlarını.Kendi bilir der çekilirdim kenara.Hem izin vermezdim de beni bu kadar kırmasına.İnsanoğluyuz işte , bizi en çok kıranı çok sever , en çok kıranı en çok severiz.Virgülden öncesi onun için , sonrası da benim için gelsin , kahretsin ki yine çok zıttız.Şimdilerde ise ne kadar kırgın olduğumu sorsalar , yanıtım sayfalarca sürebilir.Ama en kısası şu ; O kadar kırgınım ki yüreğim isteyipte ona veri dönmeye kalksa , kırıklıklarım ne kadar acı çektiğimi hatırlatır , hiç zaman kaybetmesen batıyor , acıtıyor kanatıyor ve engel oluyor.Ne kadar gönüllü kalksa yüreğim , o kadar acıtıyor kırgınlıklarım.Ne demiş canfeza ; Sana gel diyorum, sana gelmiyorum.

Unuttum zamanla sana gelen o yolu. İşte bu yüzden gitmek cesaret ister , yürek bi kez gitti mi , giderken arkasına kırıklıkları döke döke gider.Ve sen toplayamazsın o kırıklıkları geriye dönüp , karşı tarafın toplaya toplaya gelmesi gerek, e karşı tarafta sizi bu kadar uğraşacak kadar sevmeyince , olanlar oluyor.İşte tam bu yüzden gitmek cesaret ister çünkü korkaklık ederde dönmeye kalkarsan daha da yanar canın.Bi şey becermek istiyorsan , artık kırılmak üzülmek istemiyorsa ve mutlu olmak istiyorsan kararlı olmalısın.Arkana bakmamalisın.O insanın sana ihtiyacı olabilir , özlemış ya da özlenmiş olabilirsin , yokluğuna dayanamıyor , acı çekiyor olabilirsin.Ama bi düşün.Olay hiç dönmemek üzere gitmeyi düşünecek , hatta bunu icraata geçirecek noktaya gelmişse eger , bundan sonra geri dönsen kaç yazar.Büyük bi ihtimal yine aynı yorgunluk , yine aynı kırgınlıklar , aynı üzüntüler bekliyordur seni.Değişen hiç bi şey olmayacaktır , cümleler bile aynı kalacaktır.Yine üzülen kırılan sen olucaksın.Çok küçük ihtimaldır sonundaki mutluluk , gittiğinde değerini anlayıp sana yine aynı şeyleri yaşatmayacağım.Çunku insanlar değismez dostum.İste bu kucuk ihtimalin olmasinin imkansiz oldugunu anlayan dostlar , ne kadar zor olaa da geri dönmeyin.Çünkü bu gelgitler o kadar sık yaşanmaya baslar ki bi yerden sonra tekrar dönüp aynı şeyleri yaşarsanız , kendinizi toparlayamacak hale gelirsibiz.Yapmayın bunu kendinize , eğer dönmek istiyorsanız karşınızdakine inancınız ,güvenciniz sonsuz olduğunda dönün , o küçük ihtimalin gerçekleşeceğine inandığınızda dönün.

Şimdi soran olur , sen hiç mi pişman değilsin gittiğine hiç mi acı çekmedin hiç mı özlemedin hiç mi keşken yoktu diye.

Benim tek keşke keşke bu durum bu kadar büyümeseydi , ona ilk beni önemsemiyorsun dediğimde ya da bunun için kavga çıkarttığımda birazcık olsa çabalasaydı çünkü biz tüm kusurlarımıza rağmen güzeldik ve o dostluktan kesinlikle gerçek bi dostluk çıkardı.Sadece az bi önemseseydi.

Şimdi burdan bu yazdıklarıma hak verip ikinci üçüncü kavgada gitmeye kalkan olursa diye onlara sesleniyorum.Ergenlik yapmayın ,saçmalamayın.Dayanmadığı sürece gitmeyin , her kavga acıtır unutmayın ,bu acıya dayanamayacağınızı , bu acıyı bi kez daha katlanamayacağinızı düşünemeden gitmeyin.En önemlisi geri dönecek kadar saf , temiz , az kırgınlıklarınız varsa ve kendinize onsuz yaşayabileceğiniz konusunda güveniniz yoksa gitmeyin.Küçün kuruntularınız için gitmeye kalkışmayıp , kalkışıpta karşınızdakini kırgınlıklarla doldurmayın.Sizi seven kişiyi iki üç kavga için yüz üstü bırakmayın.Bu yazıyı okuduktan sonra gitmeyi denemeyin.Kimsenin kimseyi kaybetmesine neden olmak istemem.Bu yazıyı zaten gitmiş olanlara küçük bi teselli.Ya da bu noktada olup ne yapacağini bilmeyenlere.Bu noktada olduğunu düşünedenlerde  gitmeye kalkmayın ssakın.Çünkü bu öyle bi nokta ki , zateb o noktaya gelmişseniz her şeyin farkındasınızdır demektir , o noktaya zaten gelmişseniz çoktan gitmişsinizdir demek.Her an , her dakika , her kavga da olmaz bu nokta.Bi kere gelir , anlık olur ,onlarca kavganın sonunda gelir , toplanmış kırgınlıkları gittığıniz noktalara sermeye gelir.En onemlisi bu nokta sonralarda olur , ve sona geldiğinize inanmadan koymayın bu noktayı.Bu noktayı koyupta arkadaşlığınıza ya da ilişkinize zarar vermeyin.

Ve son olarak canfezanın bi şarkısında geçen bu durumdaki hallerinden bi tanesini anlatan bi sözle noktayı koymak isterim. Seninle alıp veremediğim yok, verip

alamadığım var.Üzülüyorum

verdiklerim işe yaramadığında.Sitemim

yürümekten değil,bir yere

varamadığımdan