Hani derler ya derdini anlatmayan derman bulamaz diye , eğer derdi hayal kırıklıklarından oluşuyorsa ne kadar anlatırsa anlatsın derman bulamaz.Çünkü ne kadar tamir edersen et , kırıkların yine de izi kalır.
Yine daldım hayallere , sardı beni gözlerimi kapatır kapatmaz.Karanlıkların içinde kayboldum.Kalbim bi tarafta , aklım bi tarafta.Tanıyorum artık bu limanları , karanlık olsa da nerde olduğumu biliyorum.Anılarımızın arasındaydım , görmesemde biliyorum işte , hissediyorum.Ama burası çok karanlık vr silik , artık yok olmaz üzere.Hadi gel daha aydınlık daha netlerini oluşturalım.
Biliyorum ,her şey için çok geç ama gel.Durduralım zamanı , bi zamanda yine biz olalım , geçmesin zamanımız , dolmasın.Bitmesin bu hikaye , tekrar tekrar izleyelim.Hem neden gelmiyorsun ki ? Güldürmedim mi yüzünü ? Sevmedim mi seni yeterince ? Doldurmadım mı yüreğini huzurla ? Dertlerine ortak olamadim mi ? Çok mu kıskandım ? Ama sen haklısın.Bu ilişki tek kişilikti.Ben çektim bütün kurekleri.Ama olmadı , bu iki kişilik bi iş.Sadece ben yetmedim.Yeterim sandım ama olmadı.
Hani sonbahar gelir ya çicekler solar , beklerler baharı.İşte öyle umutlarım.Soldular , döküldüler , yıkıldılar.Seni , ilkbaharı bekliyorlar.Yeşermek , yeni çicekler açmak için.Güçleri kalmadı daha , eğer bahar gezmezse çöpten , hayal kırıklıklarndan , çürük ağaçlardan farkları kalmayacak.
Denize bakmak gözlerine bakmak gibiydi.Bu yüzden sevdim denizi.Müzik sanki seni fısıldıyordu kulaklarıma , bu yüzden müziksiz kalmadım senden sonra.Yürürken sen vardın sanki hep yanımda , o yüzden yürürken rahatladım hep yürürken.Uyumak sanki seni düşünmekten bir kaçış gibiydi.Bu yüzden uykuya olan aşkım.Ağlamak gözlerimin bi şelale misali aktıği o günler sanki içimdeki seni azalttım.Hayatın her yerınde sen varsın artık , o yüzden yaşıyorum.Gitmen değil bana koyan , bundan sonra sensiz olacak olmam.
İlk tanıştığımızdaki hayaller geldi aklıma.Dolanıyor duruyor hayaller , aklımı karıştırırcasına.İlk gözlerine baktığım zaman aklımda şimdilerde.Sen haklıydım , seni düşlerime aldım ve düştüm.Ama yere değil , tekrar tekrar gözlerine düştüm , Ellerine düştüm , mesajlarımıza düştüm , hayallerimin içine düştüm.Yok oldum , mahvoldum bazen.Ama merak etme , ayaktayım hala , düşlerim düşsede kalbim yerinde , hayallerim yok olsa da , umutlarım kırılsa da , budayım.Meleğin burda , gözlerine öldüğün burda , yanında huzur bulduğun kokusunda kaybolduğun , yanında yaşadığını hissettiğin , seni dinlemeyi seven , bi derdin olduğunda koşup geldiğin dertlerine ortak olan kişi burda.Bir gün dönmek istersen burdayım , bil istedim.Burdayım , ayaktayım , her zamanki gibi güçlüyüm.O eski ben , yıpransa da burda.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mavi Kalemim
Fiksi PenggemarKişesel gelişim gibi hayatımda yaşadığim şeylerden çıkartığim küçük yazılar :)