Chapter 4 – “MY DREAMboy”
Nica’s POV
POV ko nanaman nuh? Haha. Sorry kayo. Bida ako eh. XD
[A/N: Hoy. Back to normal!] Lah. Normal naman ako ah? [A/N: Abnormal ka! Haha]
Whatever author. Hahaha. Labyuuu.
Nandito na ako sa bahay. Kagagaling lang namin ni kuya sa ospital. Umuwi din siya pero umalis din. May date din sila ng gelpren niya e. Edi sila na may lablayp. Haaaay. Miss Author. Ipag-meet mo na kasi kamiiii. [A/N: Wag kang atat. Marami pang mangyayari sa buhay mo.] Okay. L
Nandito ako sa kama ko. Katabi ko si DreamBoy ko… Ay este si Migo. Haaay.
Mr. DreamBoy, Mr. DreamBoy.
Ano kaya ang nasa isip mo?
Mr. DreamBoy, Mr. DreamBoy.
SANA AKO! SANA AKO!
Haaay. Gusto ko nang matulog. Gusto ko na ulit siyang makita. Kaso ang ingay nitong kasama ko. Kanina pa dada ng dada.
“Ate Caca. Aw you wistening? (Are You listening?)” tanong niya. Yan lang yung malinaw na narinig ko. Eh pano ba naman kase. Si Brent lang nasa isip ko. :/ haaay. You’re really making me crazy Carl Brent Loyzaga.
“ATE?!?!?!” Sigaw ni Migo.
“AY MY DREAMBOY!” Sigaw ko naman. Nagulat ako eh.
“MY DREAMBOY? Who is that ate?” tanong niya.
“Crush ko.” Sagot ko naman.
“Crush? What is crush?” Ay oo nga pala. 2 years old palang to. Pero alam na niya yung boyfriend. Paano nangyari yun? :o
“I like him.” “WAAAAAAAAAA. I WANT TO MEET HIM. WHERE IS HE?” sigaw niya.
“Shhhhh. Don’t shout. I just met him in my dreams. And I saw him yesterday. Kaso di ko nakausap.” Sabi ko. Yinakap ako nung bata.
“Aww. Ok lang yan ate. Magkikita din kayo.” Pagcheecheer-up niya. Sabay ngiti. :D Awee. Ang sweet ng kafated ko. :”> <3
Paglingon ko sa loving kafated ko, naghihilik na siya. Tulog na. Hankyoooooooot niyaaa. :”> Binuhat ko na siya papunta sa room niya. At matutulog na rin ako. Here I come my dear DreamBoy. :”>
Brent’s POV
Nakauwi na kami ni ate. Nakakain na rin kami. Andito ako sa sala. Nanonood ng Robocop. Pero parang walang pumapasok sa isip ko. Di ko na tuloy maintindihan yung kwento. Di kasi maalis sa isip ko yung nangyari kanina sa ospital. Nakita ko nanaman siya. Kailan ba kita makakausap sa personal? L
Umakyat na ako sa kwarto ko. Inaantok na ako eh. Hihiga na sana ako nang…
*RIIIING*RIIIING*RIIING*
Nagring yung phone ko. Pagtingin ko, si Mommy…
“Mom?” pagsisimula ko ng convo.
“Anak. Musta?” Teka. Bakit parang ang lungkot niya?
“Ok lang ako ma. Kayo ang kumusta? May problema po ba?” Narinig kong huminga muna siya ng malalim bago nagsalita.
“Anak. Bumagsak na yung isang branch natin dito sa Canada. At yung Gonzales Industries nalang ang makakatulong sa atin.” Haaay.
