Miracles ♬ [Akashi Seijuro/Seijuurou x OC]

♪26: Voiceless

Chapter 28

Ako na late mag-update talaga. Sorry na talaga. Di ko naman sinasadyang maging busy, at maging busy ulit. Hahaha. Geh basa na nga lang. :v

Seryosli ang random ng chapter na to xD

♬♬♬

[ Akashi Seijuro ]

Looking at my family makes me feel at ease. Ang ganda nila tignan. My wife and my son.. Are probably the most precious things (aside from my parents and friends) that God has given to me.

Napakasaya lang sa pakiramdam. Dati napapanuod ko lang sa mga telenovela na sinasabi ng bida na masaya magka-sariling pamilya. Maski sa mga novels na madalas kong mabasa. Pero hindi ko naman ine-expect na ganito kasaya ang buhay ng may pamilya.

Lalong-lalo na kung mahal na mahal mo ang asawa mo. The moment na nalaman kong si Seigi at si Gee ay iisa, alam kong siya na. Hinding-hindi ko na siya pakakawalan. Bago ko pa man malamang si Seigi si Gee, minahal ko na siya. Mahal ko na siya. Takot lang akong aminin sa sarili ko na mahal ko siya dahil nung mga lras na iyun, hindi ko pa maintindihan kung ano nga ba ang pag-ibig.

Love? Love is complicated. Love is selfish eka nga nila. Love is kind, love is blind. Lahat na. Hindi mo naman kasi pwedeng ma-describe ang love. Love isn't meant to be defined but meant to be felt. Sa puso.

Hindi ko na-define, nabigyang kahulugan ang pag-ibig ko para kay Seigi dahil naramdaman ko na lang basta-basta. Ni hindi ko nga namalayan eh. Basta bigla ko na lang naramdaman at napasabing 'ah, mahal ko na siya'. How ironic.

Siguro hindi niyo pa ako maintindihan. Bata pa naman kayo eh. Siguro kapag nandyan na ang right time, at andyan na si the one.

Ang dami kong nalalaman sa love nuh? Di ko naman kasi kasalanan na dahil din naman sa pag-ibig kaya ako nahkaganito. Hindi naman sa eksperto ako, pero masasabi kong madami rin akong nalalaman.

[ Sorry na haha. Ang otor ay walang experience sa love. Single ako lol! HAHA. XD food is love kasi! ]

Shut up author. Anyway, why do love has to be selfish? But at the same time it's wonderful. Just what I said love is complicated, but whatever circumstances may happen as long as you're with the one that gives you strength, you will pass through the problem right away.

Parang sa Fairytales. Ang isang storya ay nagtatapos sa isang 'happy ending'. Kung saan ang bidang prinsesa ay nahanap na ang kanyang prinsipe. Pero bakit ganon? Hindi ba pwedeng happy lang, walang ending?

Actually, I don't believe in Fairytales. I did believe when I was a kid though. Pero nung umalis ako at hindi ko na nakita ulit si Gee? I stopped believing. Fairytales are just some shiz that gives you false hopes. Na naga-assume kayo na may 'happy ending' din kayo.

Pero wala naman akong sinabi na wala na kayong pag-asa na mahanap ang true love niyo. Okay lang naman ding mangarap ng pag-ibig na kagaya ng sa mga Fairytales pero sana naman maisa-ulo niyo na ang buhay ay hindi isang Fairytale. Isang Fairy tale na nakasulat ang storya, na may ending na, na planado.

Tekaaaa nga. Ano ba tong sinasabi ko? Masyado na akong out of character. Haha. Maybe love does make people change.

"Daddy! Good morning!"