Από πότε είσαι ο γείτονας μου;

Χρωστάω ενα χαστούκι

Στην διαδρομή για το σχολείο σκεφτόμουν πως πίστευα στην αρχή ότι ο αδελφός μου δέχτηκε να πάμε για ψώνια εκείνη την ημέρα μονο και μονο για να του κάνω την χάρη αλλά τελικά το εννοούσε και είμαι χαρούμενη για αυτο γιατί έτσι δείχνει πως ακόμα νοιάζεται για εμένα ακόμα και αν τσακωνόμαστε συνέχεια. Με αυτά και με εκείνα είδα μπροστά μου την καγκελόπορτα του σχολείου μου. Μπήκα και είδα τον Λουκά,τον Γιάννη,την Ελεάνα και τα "famous" παιδιά σε ενα παγκάκι,πηγα κοντά τους για να μιλήσω με την Ελεάνα και να λυθεί η παρεξήγηση ανάμεσα μας και όλοι γύρισαν για να με κοιτάξουν σαν να ήμουν εξωγήινη. Η Ελεάνα είπε στους άλλους κάτι, σηκώθηκε απο το παγκάκι και ήρθε δίπλα μου. Με πήρε απο το χέρι και πήγαμε σε μια γωνία

"γιατι ήρθες;"είπε η Ελεάνα

"τι εννοείς γιατι ήρθα; είσαι η κολλ μου και ήρθα να σου μιλήσω"είπα σαστισμένη απο την ερώτηση της, δεν το περίμενα  

"δεν μπορούμε να κάνουμε παρέα δεν σε θέλουν και δεν χάνω την θέση μου στο παγκάκι για να είμαι μαζί σου"είπε και γουρλωσα τα μάτια μου wtf!!! με παρατάει για ανθρώπους που μέχρι προχθές δεν ήξερε; Για ανθρώπους που δεν την έχουν ποτέ στηρίξει στα δύσκολα; Για ανθρώπους που δεν θα είναι πραγματικά δίπλα της; Εμένα που γνωριζόμαστε τόσα χρονια

"οκ απλά όταν θα σε παρατήσουν μην έρθεις σε εμένα"είπα και άρχισα να περπατάω προς το εσωτερικό του σχολείου δεν θα κάτσω να σκάσω για την Ελεάνα έτσι και αλλιώς δεν άξιζε

άξιζε και το ξέρεις πετάχτηκε η Ξένια

δεν σου μίλησα μοκο

Μέχρι να τελειώσω την συζήτηση με το υποσυνείδητο μου χτύπησε το κουδούνι

δεν τελείωσε μας διέκοψε το κουδούνι

σκάσε Ξένια

οκ οκ οκ

Προχώρησα προς την τάξη και μόλις μπήκα πηγα προς το θρανίο μου. Οταν έκατσα στην καρέκλα μου ακούστηκε ενα πριτσ,αυτο δεν ήταν απο εμένα,άρχισαν όλοι να γελάνε και ο καθηγητής με κοιτούσε καλά καλά σηκώθηκα ορθια και είδα ότι στην καρέκλα μου υπήρχε ένα κοκκινο μαξιλάρι. δεν το πιστεύω,το εδωσα στον καθηγητή και κοίταξα την Ελεάνα γελούσε, γελούσε εις βάρος μου. Δεν το πιστεύω αυτή το έκανε,είμαι σίγουρη.

Έτσι άρχισα να τρέχω βουρκωμένη στους διαδρόμους,βρήκα μια γωνιά που κάνεις δεν θα μπορούσε να με δει εύκολα και άρχισα να κλαίω. Δεν το πιστεύω. Μα τι τους έκανα δεν εχω πειράξει κανέναν γιατί μου το έκαναν αυτο; Σίγουρα η Ελεάνα το κανόνισε αυτο. Δεν ξέρω τι έχει πάθει μετα απο εκείνο το πάρτυ. Όσο σκεφτόμουν αυτά εμφανίστηκε απέναντι μου ένας ομορφούλης. Κάπου τον ξέρω εγώ αυτόν