Από πότε είσαι ο γείτονας μου;

Ανήκουν στην ίδια κατηγορία με εμένα

πήρα το δεύτερο στα χέρια μου και ήταν του...

Του Στέφανου?! Άρχισα να το διαβάζω

"μικρο μου δεν θα προλάβω να παμε για ψώνια αλλά είμαι στα starbacks. αν θες πάρε τηλ να σου πω αν έχουμε παραγγείλει ή όχι για να ερθεις και εσυ"έγραφε.το σκέφτηκα λίγο και αφού αν δεν πήγαινα δεν θα είχα τιποτα να κάνω τον πήρα τηλέφωνο όπως έγραφε το σημείωμα. στο δεύτερο μπιπ το σήκωσε

"μικρή μου είσαι σπίτι;"ρώτησε μολις το σήκωσε και νευρίασα

"δυο πράγματα. 1τι έχεις πάθει με το μικρή;"ειπα θυμωμένα"και 2 ναι είμαι σπίτι"συνέχισα

"ενα δεν ξέρω και δυο ελα απο εδω ειναι και κατι φίλοι μου να σου τους γνωρίσω και μετα πάμε μόνοι μας για κρέπες όπως παλια"είπε και ενθουσιάστηκα 

"τέλεια σε είκοσι λεπτά είμαι εκεί"είπα και το έκλεισα,πηγα στο δωμάτιο μου,άνοιξα την ντουλάπα δωματιακι και μπήκα μέσα. έβαλα ενα κολάν μαυρο και μια μπλούζα που έφτανε λίγο ποιο κάτω απο τους μηρούς μου. Κατέβηκα κάτω πήρα κλειδιά,λεφτά και κινητό και άρχισα να περπαταω για την καφετέρια που ήταν δύο τετράγωνα ποιο κάτω απο το σπίτι μου μόνο. μόλις εφτασα είδα τον αδελφό μου με τέσσερα αγόρια και δυο κορίτσια να κάθονται σε ενα γωνιακό τραπέζι. πηγα κοντά στο τραπέζι που καθοντουσαν και επειδή ο Στέφανος μου είχε πλάτη και ακόμα δεν με είχε δει. πηγα απο πίσω του και του έκλεισα τα μάτια.

"μικρό μου"είπε και γέλασε ενώ εγώ νευρίασα 

"το κάνεις επίτηδες.έτσι;" 

"Όχι βρε απλά μου αρέσει να σε φωνάζω έτσι"είπε και μου χαμογέλασε"λοιπόν τώρα πρεπει να σας συστήσω;" Ρώτησε και ανεβοκατεβασα το κεφάλι μου "μικρή τα παιδιά,παιδιά η μικρή"είπε και όλοι γελάσαμε   

"δεν το έχεις με το να συστηνεις κόσμο"είπα και γέλασα ακόμα ποιο πολυ

''χα-χα αστείο"είπε και καλά θιγμενος" τέλος πάντων απο εδώ η αδελφή μου η Μελίνα"είπε και όλοι με χαιρέτισαν"απο εδώ ο Νίκος το αγόρι της ελπίδας, η ελπίδα,ο Θάνος το αγόρι της ζωής, η ζωή και απο εδω ο Τάσος και ο Μιχάλης που ανήκουν στην ίδια κατηγορία με εμένα"είπε και έδειξε τον εαυτό του σαν να ήταν θεος . Χαιρέτησα τα παιδια και πηγα δίπλα στον Στεφανο στον καναπέ που καθόταν

"κατάλαβα"είπα και έκατσα πανω του για να τον εκνευρίσω, το μισεί αυτο χαχαχα

"γεια σας παιδιά"είπα ευγενικά και όλοι χαμογέλασαν. εκεί κάτσαμε άλλες τρεις ώρες μιλάγαμε και γελούσαμε σαν τα χαζά,η ώρα είχε πάει τέσσερις, έτσι αποφασίσαμε να πάμε με τον Στέφανο στην κρεπερη που είχαμε πει το μεσημέρι,χαιρετισαμε τα παιδιά και αρχίσαμε να περπατάμε στον παραλιακό της Πάτρας αγκαλιά χωρίς να μιλάμε μου είχε λείψει να μην τσακωνόμαστε

Σκεφτόμουν ποσο τυχερή είμαι που εδώ τον στεφανο για αδελφό, μέχρι που ένοιωσα δυο ζευγάρια μάτια να κοιτάνε έντονα την πλάτη μου

"Στέφανε"είπα ψιθυριστά

"ναι μικρή"είπε και αυτός ψιθυριστά

"νομίζω ότι μας παρακολουθούν"είπα

"Πφ βλακίες θα λες αλλά για να σιγουρευτούμε θα στηρίξουμε στο επόμενο στενό και αν στρίψει κάποιος λογικά όντως θα μας παρακολουθούν"ειπε και στριψαμε στο στενό που έλεγε. Προχωρήσαμε και άλλο στο στενό για να μην φαινόμαστε και έβαλε το χέρι του στο στόμα μου.

"Κάνε σαν να μην γίνεται τιποτα"είπε ψυθιριστα και συνέχισε να προχωράει. ετσι οπως προχωρούσαμε άκουσα εναν θόρυβο κοιταξα πισω και ηταν ......

------------------------------------------------------
Πφφ μικρό αλλά διαβαζω από τώρα για τις εξετάσεις
Τα πρωτα κεφαλεα είναι βαρετά αλλά το επόμενο πιστευω θα σας αρέσει.

Ποιος πιστευετε οτι τους παρακολουθει?

Δήμος
Ή
Γιάννης

Φιλια😍💋