Love is madness |Peter Parker/Tom Holland|

t w o

HEYYOO YENİ BÖLÜM YAZDIM SJSSJJS HADİ OKUYUP YORUM YAPIN SJSJSJ SİZİ SEVİYORUM 

Ally;

Battaniyeme sarılmış elimdeki bir kutu dondurmayla bulduğum ilk saçma sapan filmi izlemeye başlamıştım. Filmde ne olduğu hakkında en ufak bir fikrim yoktu sadece klişe bir depresyon sahnesini canlandırmak için açmıştım işte bir şeyler. Koca bir kaşık dondurmayı ağzıma attığımda dişlerim acımıştı. İnleyip dondurma kutusunu kenara bıraktım ve yerdeki şişeyi alıp su içtim. Resmen beynim donmuştu. Tamam, bu kadar dondurma yeter. Artık sadece battaniye ve saçma sapan film ile yoluma devam edecektim.

"Tatlım, iyi misin?" İçeri giren anneme gülümsemeye çalıştım.

"İyiyim anne." İnanmamış olmalı ki gelip filmi durdurdu ve yatağıma oturdu.

"Bugün Cuma gecesi." Dediğinde anlamamazlıktan geldim. "Ee nolmuş yani?"

"Yani 'Pelly' gecesi. Peter nerede?"

"Nereden bileyim anne? Bir yerdedir işte." Omuz silktiğimde o klasik anne gülümsemelerinden birinin attı. 'Beni kandıramazsın, nerede olduğunu deli gibi merak ediyorsun.' Gülümsemesi işte.

"Aranız hala düzelmedi mi?"

"Hayır ve düzelmeyecek de."

Elini yanağıma atıp hafifçe okşadı.

"Abartmıyor musun biraz?"

"Kalbimi kırdı anne. Hem de çok fena kırdı."

Derin bir nefes alıp ellerimi tuttu. "Olayı tekrar anlatır mısın?" Anlatmak istemiyordum ama annemin ısrar edeceğine emindim.

"Clary'i biliyorsun değil mi? "

"İlkokuldan beri hoşlanmadığın şu ukala kız mı?" Evet anlamında kafamı salladığımda devam et dercesine kafasını oynattı.

"Geçenlerde Peter onunla takılmaya başladı. Oysa o kızı o da hiç sevmezdi! Bir şeyler karıştırıyordu ve ben de merak ettim. Yine Clary ile otururken yanına gittim ve konuşmamız gerektiğini söyledim. Clary de her zamanki gibi bana sataştı. Normalde bana 'salak' dese Peter hemen beni korurdu. Ama bu kez sustu. Clary onca laf söylerken kılını kıpırdatmadı. Ben de sinirlenip ona bağırmaya başladım. Neden bu kızla takılıyorsun? Tarzı şeyler söyledim. O da bana her şeye karışmamam gerektiğini söyledi. Onu boğduğumu söyledi anne. Ve... beni kovdu. O kızın gözü önünde beni kovdu." Somurttuğumda annemin yüzünde şefkatli bir ifade oluştu ve beni kolları arasına aldı. Ben de tekrar ağlamaya başladım.

"Ally, Peter öyle bir çocuk değil. Mutlaka bir açıklaması vardır. Belki de o kızdan hoşlanmaya başlamıştır ve bilirsin ergenlik dönemindeki hoşlantılar insanı biraz değiştirebilir." Kaşlarımı çatarak geri çekildim.

"Hayır, hoşlanamaz! O kızdan hoşlanamaz ve başka bir kızdan da!"

"Ally... bu çok yanlış bir düşünce. Anlıyorum arkadaşını kıskanıyorsun ama-"

"Neyini kıskanayım o gerizekalının? Sadece... kızları düşünüyorum. Onlar için berbat bir durum olurdu."

Annem munzurca sırıttığında bir şey diyeceğini anlamıştım. İşaret parmağımı kaldırıp onu susturdum. Bu hareketime kahkaha atmıştı.

"Bir şey demiyorum tamam. Ally... seni de Peter'ı da çok iyi tanıyorum. O çocuk böyle bir şey yaptıysa açıklaması vardır. Lütfen onu dinlemeyi dene olur mu? Ve affetmeyi. Eğer affetmezsen kalbinde koca bir delik ile hayatına devam etmek zorunda kalacaksın. Peter olmadan devam etmek zorunda kalacaksın. Onsuz bir hayat düşünebiliyor musun?" Derin bir nefes alıp kafamı iki yana salladım.