"Laurenn!" Annemin bağırmasıyla,gözlerimi zor da olsa açtım. Dün gece hiç uyumamıştım, gözlerim kapanmak içi benimle savaş veriyordu.
"Geliyorum!" Ayaklarım soğuk zemine değdiğinde tekrar yatağa girmek istedim. Elimi yüzümü yıkadıktan sonra aşağıya inmeye başladım. Annemle sohbet eden bir Dinah gördüm.
"Günaydın uykucu." Tekrar annemle hararetli şekilde sohbet etmeye geri döndü. Ne konuştukları pek umrumda değildi. Günaydın diye mırıldandım ve annemin kurduğu masaya oturdum.
"Lauren bebeğim eğer bu yavaşlıkta hareket etmeye devam esersen,okula el kalıcağız." Dinah'ya dil çıkartım yemeğimi aynı yavaşlıkta yemeye devam ettim.
"Sabahları hiç çekilmiyorsun." Diye mırıldandı. "Hislerimiz karşılıklı." Samimiyetsiz bir biçimde güldüm.
Doyduğunu hissettiğimde odama çıkıp okul için hazırlanmaya başladım. Dinah aşağıdan hızlı olmam gerektiğiyle ilgili bişeyler söylüyordu.
Okula geldiğimizde ders çoktan başlamıştı. Geç kalmamayı öğrenmem gerekiyordu sanırım. "Senin yüzünden geç kaldık." Dinah yok boyunca olduğu gibi beni suçlamaya devam etti. Geç kalmamızla alakalı en kötü şey ise ikimizinde ilk dersinin müzik olmasıydı. Bayan Cabello. Bunu hatırlamamla birlikte kendime bir küfür ettim. "Katılıyorum." Dinah'ya göz devirip okulun içine doğru yürümeye başladım. Dinah'da arkamdan geliyordu.
Sınıfın kapısına geldiğimde derse girmekten vazgeçiçektim ki Dinah kolumdan tutup kapıyı çaldı ve içeri girdi.
Camila'nın gözleri ilk beni buldu, sonra ise Dinah'yı. Sinirlendiğini hissediyordum. Ama sinirlendiğinde çok ateşli gözüküyordu. Herneyse konumuz bu değil.
Hiçbir şey demeden bize sıralarımızı işaret etti. Bizi derse alması şaşırtsa da hemen sırama geçtim.
"Lauren, dersten sonra burada kal." Cümlesinden sonra dersi anlatmaya geri döndü. Yine aynı şey olucaktı.
Her ne kadar onunla yalnız olmak hoşuma gitsede, beni azarlaması kötü hissettiriyordu.
Ders zili çaldığında herkes sınıftan çıkmaya başladı. Dinah çıkarken "İyi şanlar." Diyerek güldü. Sinir bozucu. Dinah Camila'ya olan hislerimi bilen tek kişiydi. Bunula eğleniyordu.
Sınıf tamamen boşaldığında sıramdan kalkmadım. Camila kapıyı kapatıp yanıma geldi ve yanımda ki sıraya bana doğru dönük bir şekilde oturdu.
"Bak Lauren, okulun dışarısında olan konuşmalarımız, senin dersimle alakalı rahat olacağın anlamına gelmez. Sende herkes gibi dersime tam vaktinde gelmelisin." Yerimde rahatsızca kıpırdandım.
"Öyle bir düşüncem yok zaten efendim." Elini saçlarıma götürüp bir tutam saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdı.
"Sen çok akıllı bir kızsın. Beni kızdıracak şeyler yapmaman gerektiğini biliyorsundur değil mi." Eli saçlarımdan boynuma kaydığında nefesim hızlandı. Parmakları boynumu okşuyordu.
"Evet efendim, biliyorum." Sesim kısık çıkmıştı. "Ve ayrıca çok güzelsin." Diyerek omuzumda ki saçlarımı arkaya attı ve boynumu daha da ortaya çıkardı. Eğer bu bir rüya ise hiç uyanmak istemiyordum.
Sanki ona olan ilgimin farkındaydı ve bana işkence ediyordu. Boynunda ki eli hala yavaş bir şekilde tenimi okşuyordu.
"Dün yanımda olduğun için teşekkür ederim." Sesi kadife gibiydi, ama yinede beni delip geçiyordu. Böyleyken bile beni böyle etkiliyorsa, bir an onunla çok daha ilerisini yaptığımı hayal ettim. Karnımın altında bir karıncalanma olması normal miydi? Söylediklerine cevap vermediğimi hatırlayıp boğazımı temizledim.
"Her zaman yanınızda olurum, Bayan Cabello." Gülümsedi. Gülümsemesi ölmüş ruhuma hayat veriyordu.
Daha sonra girdiğimiz Transın etkisinden çıkmış gibi geri çekildi. Elleri beni terk ettiğinde kendimi çok boş hissetim. Küçücük bir hareketiyle bile beni tamamlıyordu. Ve bunu seviyordum.
"Daha fazla zamanını almayayım Lauren." Bütün zamanlarım senin olabilir.
"Teşekkürler Bayan Cabello." Ayağa kalkıp çantamı sırtıma astım ve sınıftan çıktım. Sınıftan çıktıktan sonra derin bir nefes aldım. Yaşıyordum değil mi. Bir an için aramızdan alev çıkacağına emindim. Çok ateşliydi Tanrım.
Bahçeye çıktığımda Normani ile konuşan Dinah'yı gördüğümde hızla yanlarına gittim. Biraz sohbet ettikten sonra Normani kafeteryaya gideceğini söyleyip yanımızdan ayrıldı.
