"Koşu yapıyordum ve seni gördüm. Rahatsız etmiyorum değil mi?" Kafasını yana eğerek sordu.
"Tabiki etmiyorsunuz. Bu arada çok teşekkür ederim." Camila'nın yanında kalbim, normalde olduğundan on kat daha hızlı atıyordu.
"Önemli değil tatlım, zaten ben kırdım. Hadi gel sana bir kahve ısmarlayayım. " İçimden umarım bir rüya değildir diye dua ediyordum.
Camila'yla yürüyerek en yakın kafeye gittik. Oturduktan sonra garsonu çağırıp kendisine kahve bana sıcak çikolata istedi. Kahvelerimiz geldikten sonra, yüzümü elime dayayıp onu izlemeye başladım.
"Bayan Cabello, sizi çekebilir miyim?" Utanarak sordum, ama dayanamadım çünkü çok güzeldi. Bu anı ölümsüzleştirmek istedim.
"Tabiki Lauren, çek bakalım." Kameramı çıkartıp ona odakladım. Yüzünü eline dayayıp bana baktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Fotoğrafı çektikten sonra gülümseyip, kapattım.
"Teşekkürler Bayan Cabello." Gülümseyip kahvesinden bir yudum aldı.
"İlerde çok güzel bir kadın olucaksın Lauren." Bir anda bana bakarak kurduğu cümleyle, afalladım. Yanaklarımın kızardığına bahse girebilirdim.
"Sizin kadar olamam." Son günlerde neler diyordum böyle.
Gülümseyip kahvesini içmeye devam etti. İçiceklerimizi bitirdiğimizde kalktık. Bana beni eve bırakmayı teklif etti, ve bende tabiki kabul ettim. Arabasının olduğu yere doğru yürüdük.
