İç İçe Ayrılık

Bölüm 2

Her yerde Demir'i arıyordum. Ama bulamamıştım ve çok yorulmuştum. Kamelyaların orada dinlenmek için bir yer ararken , gözüm bir kadına takıldı. Güzel ve bakımlı bir kadındı. Fazla yaşlı değildi. Bir süre orada oturduktan sonra , kendisine doğru yaklaşan adamı görünce ayağa kalktı. Bir şeyler konuştular ve binadan içeri girdiler. Ben de Sude ablayı bulup , Demir 'i sordum ama o da görmemiş. Müdürün odasında olabileceğini söyledi. Tam kapısını vuracaktim ki , içeriden tanıdık bir ses geldi. Evet bu bahçedeki kadındı.

-Ben hemen onunla tanışmak istiyorum.

-Anladım, ben Demir'i çağırttırayım.

Bir telefon görüşmesinin ardından , tekrar kadına döndü.

-Neden bir başkası değilde Demir ?

-Bu sizi ilgilendirmez !

Bu kadını sevmiştim.Omzumda bir el hissetmemle arkamı dönmem bir olmuştu. Bahçedeki adamdı. Bana ne işin var burada bakışları atarken , ben de hiç bir duygu barındırmayan suratımla moron bakışlarımi adama yolladım.

-Sen dilsizsin sanırım ?

-Ben mi ? Yo hayır , dilim var , yani ben ...

-Müdürü mü görecektin ?

-E ..evet.

-Şimdi meşgul, daha sonra gel sen.

-Peki.

Adam benim gitmemi beklemeden , içeri girdi.Demir'i alacak olan aile bunlarda sanırım. İyide Demir neredeydi ?? Nasıl olsa buraya gelecekti , kapıda beklemeye başladım.

Az sonra o da geldi.

-Dermir , konuşmamız gerek.

-İçeri girmek lazım. Benimkiler  gelmişler.

-Hayır önce beni dinlemelisin!

-Bunun için vaktim yok Elmas. Çıkınca konuşuruz.

Ben daha konuşmadan kapıyı tıklayıp içeri girdi. Biliyorum saçma bir rüya ama yine de bi dinleyip girseydi , daha rahat olurdum. Umarım sonradan pişman olacağı bir şey yapmaz.

İdama gidip , benimkilerin gelmesini bekleyecektim. Kapıda Sude ablayı gördüm.

-Tatlım , bir şey söyleyecektim, şey..

-Bir şey mi oldu ?

-Seni isteyen aile sanırım vazgeçmiş. Yani müdür kaç kez aradı ancak ulaşamadı.

-Kesin resmimi görünce korkmuşlardır .

-Böyle söyleme eminim seninle alakası yoktur.

-Ben biraz dinlenmek istiyorum, odama kimse gelmesin,Demir de.

-Peki , sen bilirsin.

Artık tamamen onu kaybetmiş tim. Bir daha göremeyecektim işte. Gerçi çok bir şey değişmemişti. Sonuçta ayri ayrı ailelere verilecektik ama dışarıda görüşe bilirdik istersek...

O olmadan napacaktım , nasıl yaşardım , bilemiyorum. En azından gitmeden ona duygularımı söylemeliyim.

Yine onu aramaya koyuldum ama yine bulamıyorum. Koridoru dönerken sanki sesini duymuştum. O tarafa döndüm. Evet , müdürle konuşuyordu , çıkış işlemleri falan. Demir 'e doğru yaklaştım. Beni görünce gülümsedi ve konuşmaya başladık.

-Bana bir şey söyleyecektin ?

-Aslında iki şey biri iyi biri kötü. önce hangisi ?

Onu sevdiğimi söylemenin neresi iyi bende anlamadım ?¿

-Önce kötü haber merak ettim ? Sen iyisin dimi ? Vazgeçmedin inşallah ? Ne oldu Elmas ???

-Şştt sakin ol , ben iyiyim. Ben vazgeçmedim , onlar vazgeçti.

Tüm rüyamı ve olanları anlattım. Çok kafa yormadi . Keşke anlatmasaydım. Herşey iyi olur falan dedi.Üstünde durmadı .

-eee iyi haber ?

-Ben iyi haber mi tam bilmiyorum ama ...

-Ne oldu Elmas??

_Demir ben şey..

-Düşündüğüm şey mi yoksa ??

-Kesinlikle değil ama sen ne düşündün ?

-Geçen gün beraber tuttuğunuz dilekten bahsediyorum.Gerçekleşti mi??

Geçen gece uyku tutmayınca bahçeye inmiş tim. Demir de oradaydı. Beraber gökyüzünü izliyorduk. O kadar güzeldi ki... Yıldız kaymıştı. Hemen dilek tutalım dedi ve aynı anda aynı dileği dilemistik.

'Yurdun müdürünün değişmesi'

Hatırlayınca yüzümde bir gülümseme belirdi.Ama kısa sürdü.

-Malesef , hala yerinde oturuyor.

-Hadi ya . Eee söyle artık ben bugün gidiyorum.

-Bugün mü ? çok erken değil mi ?

-Ben o insanları çok seviyorum.İyiler gerçekten. Eşyalarını topladıktan sonra gideceğim.

-Anladım, seni çok özleyeceğim.

-Bende. Hadi artık söyle

-Ben senden hoşlanıyorum Demir.