Silammm. Medya çoksell değil mi? Evet evet çokselll kkkk. Neyse bekletmeden bölüme geçiyim. Son bir duyuru vote lar 10 u geçmediği sürece yb gelmicek. İyi okumalar.
Hatırlatma;
Nereye mi gidiyorum? Bilmiyorum...
❄❄❄
Rastgele koşmaya başladım. Nefesim tükenene kadar koşmuştum. Gece olduğu için sokakta fazla kişi yoktu. Olanlar da içmekten kendinde değildi zaten.
Sonunda nefesim kesilip bacaklarımdaki güç kesildiğinde duvara yaslanıp yere çöktüm. Issız bir ara sokaktaydım. Benim nefes alışverişlerim haricinde duyulan tek ses bir kaç metre ilerdeki çöp kutusundan gelen kedi sesleriydi. Kafamı dizimlerime koyup soluklanmaya başladım.
Anlamıyordum. Niye söylememişti bana. Niye anlatmamıştı. Böyle üzüleceğimi biliyodu. Belki belki de pişman olmuştu öptüğü için. Belki de öpmeyi hiç istemeyip boşluğuna gelmişti. Aishh neyden bahsediyorum ki ben adam bugün açık açık söyledi zaten benden hoşlanmadığını...
Ben düşüncelerimle boğuşurken düzensiz adım sesleri duydum. Git gide bana yaklaşıyolardı. Kafamı kaldırdığım da sarhoş iki genç bana doğru geliyodu. Ya benle yaşıt ya da benden en fazla 1-2 yaş küçüktüler.
"Abi bi sigara parası versene"
Zaten çökmüş bi durumdaydım. Bunarla uğraşacak halim yoktu.
"Gidin başımdan. Yok param."
"Abi bi sigara bira parası be vardır sende"Ayağa kalktım. Burdan gitme zamanım gelmişti. Daha yurdun yerini bulmam gerekiyodu çünkü nerde olduğumu bilmiyodum.
"Yok dedim rahat bırakın beni"
Tam yanlarından geçicekken konuşmayan fakat daha iri olan çocuğun elinde metalin parlamasını gördüm. Sonrasında ise o metalin hızla bana yaklaştığını. Bıçak karnıma saplandığında iki büklüm olup yere düştüm. (Arka sokaklara bağladım iyice dbdndnd)
Ben yere düşünce benimle konuşan çocuk yanıma eğildi. Tam ben yardım edecek diye beklerken ceplerimi karıştırmaya başladı. Sonunda cüzdanımın içinden paralarımı bulduğunda hızla uzaklaşmaya başladılar.
Tüm gücüm tükenmiş hareket kabiliyetim yok olmuştu sanki. Yerdeki sıvıyı görüyodum. İyice yayılıyodu etrafa. O kadar çöpün içinde yine de kanın kokusunu alabiliyodum. Kendi kanımın.
Ne yani ölecek miydim ben şimdi? Bu kadar erken mi olacaktı? Bu şekilde mi ölmeyi hak etmiştim yani? Hayır hayır ben kesinlikle bu şekilde ölmeyi hak etmemiştim. Benim bu güne kadar kimseye zararım olmamıştı ki. Kimseyi incitmemek için uğraştım hep. Peki niye böyle pis bir yerde ölüyordum ki?
Yavaşca gözlerim kapanırken düşündüm. Ölsem ne olacaktı ki? Beni seven herkes gideceğim yerde değil miydi zaten? Arkamdan üzülecek kimim kalmıştı? Hiçkimse.
Peki ya Yoongi. Yoongi ne olacaktı? Oysa ki çok kararlıydım. Kurtaracaktım onu o pisliklerden. Buz tutmuş kalbini eritecektim. Sonra yavaş yavaş içine sızacaktım o kalbin. Ona esmeyi anlatacaktım. Sevmeyi, sevilmeyi öğreteektim. Yapamayacak mıyım şimdi? Yalnız mı bırakacağım onu?
Ben ölmek istemiyorum. Onu o çukurdan çıkarmadan ölmek istemiyorum ben. Ona dokunamadan ölmek istemiyorum. Ben ben onu seviyorum. İlk defa birini bu denli seviyorum. Onun için ölecek kadar değil onun için yaşayacak kadar seviyorum.
![](https://img.wattpad.com/cover/139738657-288-k81276.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BUZ ADAM
FanfictionBi anda yetimhaneye düşen biri. Ve kendini bildi bileli yetimhanede yaşayan biri. Peki ya yaşayacakları normal olabilir mi? Hayat sillesini daha başında vurmuştu onlara.