Zó fout

Hoofdstuk 12

Alles wat hij zei was waar. Steve is inderdaad een lul en ik wil Daffy zó graag doen. Dat is ook de rede waarom ik mijn lippen stevig op de zijne druk en ik gelijk daarna zijn colbert de lift in gooi. Terwijl ik hem lustig blijf zoenen nestel ik mijn vingers in de openingen tussen de knoopjes van zijn overhemd en in één keer ruk ik hem open. De knopen schieten in het rond.
'Jassss bitch!' zegt Daffy hijgend en trekt mijn shirt uit. Ik druk mijn lippen op de zijne en duw hém nu tegen degen de spiegel van de lift. Ik leun op zijn bovenramen die ik naast hem ook tegen de spiegel aan duw. Met grote ogen bewonder ik zijn lichaam. Ik bijt op mijn lip en laat mijn vingers vanaf zijn nek, over zijn borst en zijn sixpack, helemaal naar beneden glijden. Een opwindend gehijg ontsnapt uit Daffy zijn mond en ik grijns naar hem terwijl ik het bij mezelf met alle kracht probeer in te houden.

Pov. Steve

Uitgeput plof ik neer op het gras in het park, niet zo ver van de grote weg. Met mijn shirt veeg ik het zweet van mijn voorhoofd af. Ik gris mijn mobiel uit mijn zak en tik haar nummer in.

'Ja-... Sorry-... Het park. Zo snel mogelijk-... ik weet het-... sorry-... ja-...oké dankjewel-...'

Ik hang op en zucht diep. Weer heb ik haar hulp nodig. Wat zou ik graag willen dat er een tijd komt dat ik haar niet meer nodig heb. Ik prop mijn mobiel weer in mijn zak.
Nu maar hopen dat ze er niet te veel voor terugvraagt. En dat ik het niet verpest heb met Sue.

De zwarte Porsche stopt op het het kleine zandweggetje rechts en de deur zwaait open. Met tegenzin sta ik op en ik slenter naar de auto. Ze hebben ook echt állemaal een zwarte auto. Dan val je natuurlijk 's nachts ook minder op.
Zonder iets te zeggen plof ik neer op de zachte stoelen en staar vooruit.
'Ga je de deur ook nog dicht doen of wat,' zegt ze terwijl ik haar arrogante blik op mijn huid voel branden. Geïrriteerd gooi ik de deur dicht. Met vol gas rijdt ze in één keer weg.

'Ik zei het je. Je hebt me nodig.' Ze draait zich naar mij maar ik blijf vooruit kijken. 'En je zal me altijd nodig hebben.'
Het blijft even stil. In mijn ooghoek zie ik haar hevig op wat kauwgom kauwen.'Ga je nog wat zeggen?'
Mijn lippen blijven stevig op elkaar liggen. 'Luister Steve,' begint ze geïrriteerd, 'MIJN auto, MIJN regels!' Bij die laatste woorden wijst ze hevig naar zichzelf.
'Dus jongeman, waarom moest ik je deze keer komen ophalen?' Ik voel haar diepe blik op mijn huid branden dus besluit te spreken. 'Ik was met een meisje aan het vluchten.'
Ze lijkt tevreden te zijn met mijn woorden en mijn magere uitleg. Rustig draait ze een beetje aan het stuur. 'En dat meisje, is zij je vriendin?'
Ik voel een brok in mijn kil en slik. Ik weet dat ze het niet erg vind dat ik naast haar nog een andere vriendin heb, maar het blijft nog altijd moeilijk te vertellen.
'Ja,' piep ik. Ik frummel een beetje met de onderkant van mijn shirt en keer me nog iets van haar af. 'Ja, wat?' grinnikt ze bazig. 'Ja, Helen,' verbeter ik mezelf.

'Je weet dat ik het niet erg vind als je nog een ander in je liefdesleven hebt,' zegt Helen en ik kijk haar aan waardoor ze even een klein lief glimlachje laat zien, die ze al snel wegstopt en weer arrogant op haar kauwgom kauwt, 'maar je moet wel weten dat het contract nog staat en dat ik dus "officieel" nog steeds je vriendin ben, begrepen?' Ik kijk snel weg en knik vlug. 'Begrepen,' herhaal ik zacht.

'Zet me hier maar af.' Ik wijs door de voorruit en Helen maakt rustig de afslag naar het motel. Terug bij af, zeg ik in mijn hoofd.
Ze stopt de auto midden op de parkeerplaats en zucht. Haar vingers tikken zenuwachtig op het stuur.
'Zo, dusssss....,' mompelt ze een tikkeltje verlegen, een kant die ik niet van haar ken.
'Dan is dit het moment waar ik de auto weer uit stap,' mompel ik. Helen vormt een neppe glimlach en knikt een beetje awkward. Ik kijk haar richting in maar ze kijkt niet terug.
'Dan ga ik er maar vandoor.' Ik wil de deur net openen, totdat ik Helens hand op de mijne voel. Ze stopt er iets in en vouwt mijn vingers er omheen. Ze kijkt me even aan en laat dan los. Verwart open ik mijn hand en staar naar het kleine, maar zo te voelen een overvol portemonneetje.
'Je hoeft dit echt niet...'
'Ssssssssssssssst...,' onderbreekt ze rustig. 'Gebruik het goed.' Ze glimlacht en ik kijk haar verbaast aan.
'Ik zou het trouwens heel leuk vinden om je vriendin een keer te ontmoeten,' ze kijkt vlug weg om mijn reactie te vermijden, 'm-maar ik begrijp het als dat niet kan.'
Ik knik heel rustig en prop het portemonneetje in mijn zak. 'Dag,' zeg ik zacht en ik open de autodeur. Ik sta al met één been buiten als ik voel dat ze mijn arm vast pakt. 'Wacht!' roept ze. Ik draai me om en kijk recht in haar blauwe ogen. Een paar van haar bruine haren hangen treurig langs haar gezicht en de rest zit in haar knot. 'Ik vind het eigenlijk best leuk als je me om hulp vraagt.' Zegt ze snel. Ik knik en voel mijn ogen wat vochtiger worden; het is de Helen van vroeger.
Ik spring de auto weer in en gooi mijn handen strak om haar heen. Ze doet hetzelfde bij mij. Ik voel haar vingers in mijn rug porren. 'Je bent de enige die ik heb,' fluistert ze.
Haar vingers laten weer los en ik beweeg mezelf rustig naar achteren. Haar handen liggen op mijn armen en gaan steeds iets verder weg tot alleen nog de topjes van onze vingers elkaar raken. Ik duw de autodeur dicht en er valt een schaduw over haar licht getinte huid. Ik zwaai door het raampje. Ze zwaait rustig terug en ik kijk haar na terwijl ze langzaam weg rijdt.