Kamptaki birinci günümüzdü ve kamp için yemek listesi çıkmıştı sabah saat 7:00 da kahvaltı başlıyor saat 9:00a kadar ve bende tam saat 8:00 fakslarım yani hemen kahvaltıya gitsem iyi olucak yoksa oradaki taze yemekler bitecek KUMSALIN GİYİNDİKLERİ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yine rahat rahat giyinmiştim tam kapıdan çıktım çıktığım gibi Arda'yla çarpıştık arda beni tuttu çok yakındık resmen ben onun omuzlarından tutmuştum o da benim belimden tutuyordu ve çok yakındık sonra ben kendime geldim ve ayrıldım "günaydın naber" arda "iyi sen nasılsın " ben "ben gayet iyiyim hem bişey sorucam sen benim kulübemi nereden buldun ben sana söylememiştim " Arda "boşver birisine sordum o da seni bu kapıdan girerken görmüş"ben " anladım ama eyer biraz daha böyle durursak kahvaltıdaki bütün taze şeyler toplanacak" arda "haklısın hadi gidelim" bu arada kahvaltı alanı dediğim yer büyük bir kulübe var onun içinde masalar ve sandalyeler ve kahvaltı açık büfe biz sessiz bir şekilde yürüyorduk kahvaltı alanına geldiğimizde Didemler bizi masalarına çağırdılar bizde Arda'yla birlikte onların masalarına gittik Tarık " günaydın siz aynı kulübede mi kalıyorsunuz" Ben " yok hayır gelirken karşılaştık beraber geldik" arda "ya siz aynı kulübede mi kalıyorsunuz" Didem "evet biz aynı kulübede kalıyoruz" ben bunu duyunca tabi yine ağrıma gitti ve bir anda iştahım kaçtı ben "neyse size afiyet olsun ben doydum arkadaşlar size afiyet olsun" arda "nereye kumsal" ben "şey ormanda gezicem biraz belki sonra göle girerim bilmiyorum" arda "peki dikkatli ol" dedi ve bende hemen oradan koşarak çıktım ve evet lanet olsun yine gözlerim dolmuştum ve ormanda koşmaya başladım baya güzel bir yere gelmiştim ama bir sorun vardı BEN NEREDE OLDUĞUMU BİLMİYORUM ama şu an tek düşündüğüm şey biraz rahatlamaktı geldiğim yeri tarif etmek gerekirse bir mağaraydı bende içine girdim ve oturdum neden hep beni buluyordu acaba neden neden hep üzülmeyi ben mi hak ediyordum acaba bilmiyorum sonra bir anda yanımda bir hareketlenme hissettim ve gelen tarıktı ben "beni nereden buldun" Tarık " asıl sen benim bu rahatlama yerimi nereden buldun" ben "rastgele koşuyordum hem burası artık senin yerin değil çünkü bende varım" Tarık " küçüklüğünden gibi hala inatçısın hatta bir keresinde seninle küs olduğumuzda ben bir sahile gelmiştim çok güzel bir manzarası vardı sonra sende gelmiştin ve buradaki manzaralı bank benim demiştin aklıma o geldi" ben "unutmamışsın aslında biliyor musun biz giderken sen sormuştun ya hani neden gidiyorsunuz diye biliyor musun İnan bunun cevabını hiç bir zaman bilmiyordum oraya taşınınca zaten ben 9. Sınıfta annem ve babam öldü ve ben bu yaşıma kadar o evde tek kaldım tabi parayı bereden buldun dersen anlamadığım şekilde annem ve babam bana çok büyük bir miktarda para bırakmış ve onunla yetiniyorum ve senden ayrılmak benim için çok zordu" diyip göz yaşlarımı tutamadım sonra Tarık bana yaklaştı ve sıkıca sarıldı bende ona karşılık verdim Tarık " ama artık onlar geride kaldı sen güçlü bir kızsın tamam mı şakın ama şakın kendini hiçbirşeyi için suçlama ben "tamam" ayrılınca çok yakın olduğumuzu fark ettim ve bir süre birbirimize baktık sonra Tarık "senin o mavi gözlerini özlemişim" dedi ve güldü ben "bende senin o güzel gülüşünü özlemişim özledim" dedim ve sonra Tarık daha da yaklaştı ama bir süre sonra kendine geldi ve uzaklaştı bende sonra kalktım ben " neyse görüşürüz ben gitsem iyi olucak" dedim ve gittim nedense onun yanındayken çok zor oluyordu ona dokunmak doya doya sarılmak kokusunu içime çekmek varken bunları yapamamak beni deli ediyordu deli gibi bağırıp ağlamak istiyordum neyse bu düşüncelerden kurtulmak için odama gittim ve yatağa yattım
AŞKAM evet size söyleyeceğim şey ile inanamayacaksınız ama ben sabahtan akşama kadar uyumuşum şimdi ise akşam yemeğine hazırlanıyorum planım akşam yemeği yiyip sonra bilgisayarda filim izlemek ve galiba öyle yapıcam
BÖLÜM SONU ARKADAŞLAR UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR DİYER BÖLÜMDE NE OLACAK BAKALIM GÖRÜŞÜRÜZ
