တူညီေသာခ်စ္ျခင္းေမတၱာစီးေၾကာင္း

တူညီေသာခ်စ္ျခင္းေမတၱာစီးေၾကာင္း (၁)

တေရြ႕ေရြ႕ျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္။ သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားကေတာ့ ဖိနပ္ေအာက္တြင္ တႂကြပ္ႂကြပ္  အသံျပဳေနသည္။  အခု  လမ္းေပၚတြင္ ဘယ္သူမွလည္းမရိွၾကသလို သစ္ရြက္မ်ားကို နင္းေျခရင္း စကားတစ္ခြန္းဆိုလိုက္သည္။

" မင္း အရမ္းရက္စက္တယ္ကြာ။ မင္း ငါ့အေပၚမွ လုပ္ရက္တယ္။ မင္းကို အရမ္းခ်စ္လို႔ မင္းေျပာသမွ်ေတြ  အမွန္မဟုတ္တာကို သိသိႀကီးနဲ႔ အလိမ္ခံခဲ့သူပါ ။ အခုေတာ့ မင္းအမွားကို မင္းမျမင္ဘဲ ငါ့အမွားလုပ္ျဖစ္ပီး ငါ့ကို မုန္းတယ္တဲ့လားကြာ။ "

ေလေျပမ်ားအစား ေလပူမ်ားသည္  လမ္းေပၚသို႔ ဝူးကနဲ တိုက္ခတ္လာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သစ္ကိုင္းအေျခာက္မ်ားလည္း  ဝုန္းကနဲ ျပဳတ္က်လာသည္။  သို႔ေသာ္  မည္သည့္ခံစားခ်က္မွ မရိွေတာ့။ ေခါင္းထဲတြင္လည္း အေျဖဟူေသာအခ်က္ကို  စဥ္းစားရင္း ေခါင္း ထူပူလာသည္။

" ကလင္ ကလင္ "

စက္ဘီးဘဲလ္တီးသံၾကားသျဖင့္ အေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ခ်ဳိသာေသာ  အၿပံဳး  ဒါေပမယ့္ စိုးရိမ္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္  ၾကည့္ေနေသာ မင္းေတဇကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

" တာရာ မင္း ညီသခင္ နဲ႔ စကား မ်ားလာတယ္ဆို အခု အဆင္ေျပရဲ႕လား။ ငါ  ၾကယ္ခဆီက Msg ရရခ်င္း  မင္းရိွမယ္ထင္တဲ့ တမာလမ္းထဲ ထြက္လာခဲ့တာ။ "

" ငါ အဆင္ေျပပါတယ္ ေတဇရာ။ ငါ ခံျပင္းမိတာေလးပါ။ ငါေလ ညီကို အခ်စ္ပိုတာကို မင္းတို႔အသိပါ။ ငါ့ကိုယ္ငါလည္း ဘာလုပ္မွန္းမသိေတာ့ဘူး။ "

" ကဲ စက္ဘီးေပၚတက္ကြာ ဦးပိန္ဘက္ ခဏသြားရေအာင္။ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္  စက္ေလွစီးၾကမယ္ကြာ။ "

ကြၽန္ေတာ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြရိွတယ္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက တြဲလာတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ရယ္ ။ ညီသခင္ရယ္ ။ ၾကယ္ခရယ္။ မင္းေတဇရယ္။ ခြန္စိုင္းရယ္ေပါ့။ ခြန္စိုင္းကေတာ့ သူ႕ရဲ႕ဇာတိျဖစ္တဲ့ ရွမ္းျပည္ဘက္ကို ျပန္သြားတာ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ပီ။ အဆက္အသြယ္မရေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရတနာပံုတကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ေရာက္ပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေလးေယာက္စလံုး ေမဂ်ာအတူတူ ယူျဖစ္တယ္။ E-Major ေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ ညီသခင္ကို သူငယ္ခ်င္းထက္ သံေယာဇဥ္ပိုခဲ့တယ္။ ညီသခင္ကလည္း နာမည္အတိုင္း လူက ခပ္ေျခေျခပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေလးေယာက္စလံုး အတန္းမွာ ခပ္ေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႔ လူေခ်ာစာရင္းထဲပါ ပါတယ္။ မိန္းကေလးေတြက F4 လို႔ေတာင္ ေျပာၾကတယ္။