Karanlığın içinde yanan bir sigara közü gibi yüreğim..
Sessiz,kimsesiz..
Tükenmeye yüz tutmuş..
Çekilen her nefeste biraz daha ömründen giden bir yürek..
Tek dostundur aslında o an yalnızlığın..
Çünkü yanan sadece O dur.. bi başkası için yanıyor olsa bile..
Yalnızlığa ortak olur,kül olur tükenir ama yinede şikayet etmez... son nefesten sonra kaldırılıp bir yere atılacağını bilir ama yinede ses etmez...
Böyle bir yüreği taşımak zordur..
Her beden kabul etmez başkası için yanmayı,kül olmayı..
Ama yinede içinde böyle yürekler taşıyanlaradır sözüm....
Mutluluk elbet bize de bir gün uğrayacak...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya'ya Notlar
PoetryHayatınızdaki en içten duyguyu başkasının gözünden görmeniz dileğiyle..