ISA
Patuloy lang ako sa pagtakbo habang mahigpit na hawak ang strap ng backpack ko. It's raining really hard and i don't have a choice kundi lumusong na dahil mag aalasais na ngunit hindi pa ako nakakauwi.
"Ha! So cold" nanginginig kong sabi pagdating ko ng bahay.
Agad akong binigyan ng towel ng tita ko."Isa! Why are you home late?"
I rolled my eyes. She's being protective again.
"I went out with some friends ta, hindi ko namalayan ang time."
Napabuntong hininga ito na parang kay bigat ng nagawa ko.
"Isa, you know the rule, you should be home at five." I know that rule no need to remind.
"I know ta, besides it's still 5" sabay ngiti ko, c'mon are we sort on some interrogation?
Mapakla itong tumawa.
"Five? Five fifty?" She rolled her eyes at me.
Ganun din ang ginawa ko at nilagpasan na siya. Damn giniginaw na ako she should stop talking.
"Isa! Where are you going?!"
"What ta? Hindi pwedeng maligo? I'm wet obviously "
Napakunot lalo ang noo niya. Wow she's pissed.
Hindi ko na siya pinansin pa at naligo.
Nagpupunas ako ng buhok ko nang tumunog ang phone ko. I saw Dos's name on my screen.I smiled nang nabasa ko ang text niya.
From: Dos
Thank you for the time Uno, i had fun. I hope you also had fun, sorry by the way dahil napagabi ka ng uwi. Are you ok? Did they scold you? Did they hurt you?
Napahalakhak nalang ako dahil sa ka oa-han ng lalaki.
Hindi ko alam san nakuha ni Dos ang numero ko pero i still remember nang unang tawag niya sakin.
*Flashback*
Yamot na yamot ako habang naka tabon ang unan sa magkabila kong tenga.
Kanina pa tumatawag si John sakin dahil gusto niyang pag usapan si Rechille. Oh my god he's so persistent! Na basted siya kanina kay Rechille kaya heartbroken daw siya ngayon and he need someone to talk to. Wait does he mean someone to pest? Ako pa talaga napili!
Ayaw daw niyang mag drama kina Dos dahil sure siyang tatawanan lang siya ng mga yun. But hindi niya ba naisip na nakakastorbo siya?!
I tried calming myself and pick up my phone.
"This is the last time i'm picking this up John! I am not the person you need to talk to right now! I don't know how to comfort a person and i might just shout at you that i am actually doing right now obviously. Please John! Find someone else to talk to and someone you can burst your dramas out in life!" Hiningal ako pagkatapos kong sinabi yun, damn that's the first time i've said something that long.
Sa taas ng sinabi ko ay marahang halakhak lang ang narinig ko sa kabilang linya. Natigilan ako dahil dun. Una ay mahina pa ito ngunit di nagtagal ay lumakas ang halakhak na dahilan na ilayo ko sa tenga ko ang telepono.
YOU ARE READING
1+2= Not meant to be
Teen FictionAng storya natin ang aking paborito ngunit hindi ko na makakaya pa ang sakit na dulot ng ating pagkabigo.