မြန္းက်ပ္ျခင္းဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိုးလဲသိလား ?
ကြ်န္မအတြက္ မြန္းက်ပ္ျခင္းဆိုတာမ်ိုးကေတာ့ အခ်ိန္ဇယားေတြနဲ႔ ၿပည့္က်ပ္ေနတဲ႔ ေန႔ရက္တိုင္းပဲ ။ မနက္ေစာေစာထ … က်ူရွင္သြား ။ အိမ္ကကားနဲ႔ လာျကို … ကားေပၚမွာပဲ ေန့လည္စာစား … ေနာက္ထပ္က်ူရွင္တစ္ခုသြား ။ ေန့တိုင္းတူညီတဲ႔အစားအစာကို စားရင္း … အသင့္ထုတ္ေပးထားတဲ႔ အဝတ္အစားကိုဝတ္ရင္း … ေန႔စဥ္တူညီတဲ႔အလုပ္ကိုပဲ လုပ္ေနရတာမ်ိုး ။
စာက်က္ျခင္း ။
အဲ႔ဒီ႔အရာက လြတ္လပ္ျခင္းေတြကိုပါ ေပးဆပ္လိုက္ဖို့ လံုေလာက္လား ? သူတို့ေျပာသလို ကြ်န္မက ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အျပင္မရွိေသးတဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္မို့ နားမလည္နိုင္ျခင္းလား ?
တစ္ထြာစာေလာက္ရွိတဲ႔ ကြ်န္မရဲ႕ေခါင္းထဲမွာ စဥ္းစားနိုင္ခဲ႔တာေတာ့ အလံုးစံုေသာ စြန့္လႊတ္ျခင္းေတြပါပဲ ။
တျခားသူရဲ႕ သိမ္ငယ္မႈဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ားပါလဲ ။ ကြ်န္မအတြက္ကေတာ့ အရည္အခ်င္းစစ္မွတ္တမ္းေပၚက သခ်ၤာဂဏန္းေတြပါပဲ ။ သူတို့လိုခ်င္တဲ႔အတိုင္းအတာအထိ ကြ်န္မမတက္လွမ္းနိုင္ခဲ႔တဲ႔အခါ ကြ်န္မျပန္ရခဲ႔တာ တြန္႔ခ်ိုးေနတဲ႔မ်က္ေမွာင္ေတြေအာက္က ျငိုျငင္ျခင္းေတြပါပဲ ။
ေလာကျကီးက နားမလည္ျခင္းေတြနဲ႔ျပည့္ေနတယ္ ။ ကြ်န္မအတြက္ျပီး သူတို့ခိုင္းေစေနတဲ႔အလုပ္ေတြရဲ႕တန္ဖိုးကို ကြ်န္မနားမလည္ခဲ႔တဲ႔ေနာက္ … ကြ်န္မရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို သူတို့နားလည္လာေအာင္ ရွင္းျပျဖစ္မေနေတာ့ဘူး ။
ေျပးလႊားေဆာ့ေနတဲ႔လမ္းေပၚကကေလးေတြကို ေငးျကည့္ေနမိလို့ အဆူခံရတဲ႔အျဖစ္ေတြ …
အခ်ိုေလးနည္းနည္းစားလိုက္မိလို့ အဆူခံခဲ႔ရတဲ႔အျဖစ္ေတြ …
ျပတင္းေပါက္ကေန မိုးေရစက္ေတြကို ေငးျကည့္ေနမိလို့အဆူခံခဲ႔ရတဲ႔အျဖစ္ေတြ …
သူငယ္ခ်င္းအသစ္ဖြဲ႔မိလို့ အဆူခံခဲ႔ရတဲ႔အျဖစ္ေတြ …
တစ္ေန့ကို 4 နာရီထက္ပိုအိပ္ခြင့္မရခဲ႔တဲ႔အျဖစ္ေတြ …
ဒီအျဖစ္ေတြကို ကြ်န္မလည္းနားမလည္နိုင္ခဲ႔သလို သူတို့ကလည္း ကြ်န္မကို နားလည္မေပးနိုင္ခဲ႔ႀကဘူး ။
ကြ်န္မအေတြးေတြကို နားေထာင္ေပးနိုင္သူက တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက လက္ေဆာင္ရဖူးတဲ႔ စာျကည့္စားပြဲေပၚက Forget me not ပန္းအိုးေလးအျပင္ မရွိဘူး …
