Preferencje Marvel

#5

Gdzie się poznaliście (rozwinięcie) cz.4

(T/I) - twoje imię

(I/I/N/T/B) - imię i nazwisko twojego brata. ( Jak nie masz to sobie wymyślił 😂😂😂)

Z dedykacją dla Yudokunaumi
Loki 😈

Czy ci ludzie kiedyś dadzą mi spokój!?
Cały czas odkąd zaczęłam pracować na komisariacie bez przerwy przychodzą jacyś ludzie z problemami typu:

"Ktoś zabrał mi wycieraczkę"
Lub
"Te dzieciaki mają za krótkie bluzki"

Szczerze?
Jak zaczynałam pracę myślałam że będę jeździła na akcje, łapała złodziei czy zapobiegała bujkom.

Zaraz... chyba coś słyszałam...
Zanim się obejrzałam miałam czyjeś dłonie na twarzy.
Kopnęłam tego gościa w nogę a ten upadł i stracił przytomność.

Nareszcie coś się dzieje!
Pomyślałam

Obejrzałam dokładnie tego typka.
Miał na sobie dziwne ubrania.
Gościu wyglądał jak z jakiegoś filmu.

Przywiązałam go do krzesła i oblałam wodą żeby się obudził.

Okej teraz tylko przybrać groźną minę
Powiedziałam sama do siebie.

- klękaj na kolana nędzna istoto - powiedział, a raczej wykrzyczał.

Strzeliłam go z liścia.

- morda w kubeł - starałam się wydawać groźna.

Ledwo co nie zaczęłam się śmiać.

- co w co? - zapytał

Wybuchnęłam śmiechem.

- dobra powiedz czego chcesz to obejdzie się bez zrywania moich kolegów z akcji - na twarzy został mi tylko lekki uśmiech.

Nie zdążył mi odpowiedzieć, a obok niego stanął również dziwnie ubrany mężczyzna.

- dziękuję że przypilnowałaś mojego braciszka - powiedział.

A ja stałam tam jak jakaś głupia i gapiłam się na tą dziurę w suficie.

- jestem Loki - powiedział do mnie mój nowy znajomy.

- (T/I) ... spotkamy się jeszcze - nawet nie wiem czemu o to spytałam.

- kiedy tylko zechcesz - zdziwiła mnie ta odpowiedź, ale w głębi serca cieszyłam się jak dziecko.

Z dedykacją dla magic_galaxy
Stephen Strange 💫

Moj durny brat który gdy byliśmy mali powiedział mi że zostanie kaskaderem dzisiaj leży na izbie przyjęć z rozciętom głową.

Czemu zawsze on robi sobie krzywdę?!
Pomyślałam

- ty jesteś siostrą (I/I/N/T/B)? - zapytał wyskoki brunet.

- tak to ja... coś z nim jest? - język mi się zaplątał.

- nie żyje - powiedział takim głosem jakby mówił to każdemu codziennie.

Popatrzyłam tylko w lampę i znowu na tego mężczyznę.

- nie będziesz płakać? - rzeczywiście nie płakałam.
Nie wiedziałam swojego brata że 20 lat więc jak mogę płakać po kimś kogo prawie nie znam.

- a powinnam? - zapytałam.

- większość płacze jak słyszy te słowa - Teraz na jego twarzy pojawił się uśmiech.

- cóż może jestem wyjątkowa - też się uśmiechnęłam.

- zapewne - okej teraz na pewno się do mnie uśmiechnął.

- no cóż będę się zbierać... -

- poczekaj - złapał mnie za rękę - za chwilę kończę dyżur... może wybierzesz się ze mną na kawę? - powiedział ze spokojem

Zazwyczaj splawiam takich jak on, ale dzisiaj zrobię wyjątek.

- będę zaszczycona -

/////////////////////////////////

Jak wam się podoba rozdział?

Kto następny?

Skargi?

To tyle

Bye ✋