ŞİİR EVRENİM

yokluğun işte böyle

Bir şarkı dilimde

Bize ağlarım

Bir şiir önümde

Yalan mı yaşadıklarım

Bir gökyüzü üstümde

Seni hatırlarım

Bir bahçe var hayalimde

Sen ve çocuklarım

Bir ağırlık var üstümde

Bu gece de yalnızım

Bir haber ver de

Rahat bir nefes alayım

Bir isim kalbimde

Yokluğuna yanarım

Sensiz bu şehirde

Ölüme aşığım

Bir çekim vardı sende

Fena kapıldığım

Bir fırtına işte

Ne biçim dağıldım

Sabah boş yatak evde

Kalktığımda seni ararım

Hiç mi vicdan yok sende

Halime acırım

Yokluğun işte böyle

Söz geçiremem şu kalbe

Ne buldumsa sende

Gereksizmiş meğerse

Yokluğun işte burda

Tam sol yanımda

Dönüpte arkana

Artık bana acıma

Yokluğun işte böyle

Boğazımda bir yumru

Ağlıyor kalbim sessizce

Ne diyor duydun mu?

ÇOK SEVDİM BE!

Sonu bu muydu?

                              YokLUĞUN İŞTE BÖYLE...