Ve yine yoksun...
Ve yine yalnızlık...
Bir şafak vakti daha doldu gözyaşlarım...
Bir güneşin doğuşunu daha kaçırdın...
Ve bunlara sen değil ben üzülüyorum...
Yine vurdumduymaz bir sen varken,
Hep ben üzüleceğim...
Hiç durmadan özleyeceğim eski günleri,
Seninleyken olan mutluluğumu...
Ve yine elimde bir kalem masamda bir kağıt
Yazıyorum ne yazdığımı bilmeden...
Sen varsın her zamanki gibi satırlarımda...
Suçlandın yine gitmekle...
Biliyorum gerçekleri ben ne kadar söylensem de...
Suçlu sen değilsin her zamanki gibi...
Sevmek ya da sevmemek insanın elinde olan bir şey değil ki...
Gitmek ve gitmemek arasındaki kararsızlık yorar insanın kalbini...
Unutamazsın en ufak bir kıvılcım varsa ona bakan gözlerinde...
Her zaman hatırlarsın karşına geçen gözlerde...
Ve yine keşkelerle dolu bir gün daha başlıyor...
Günler geçtikçe yaşamayı daha zor kılıyor...
istemesem de,
Gitsem de,
Hissizleşsem de,
Sessizleşsem de
Hep yine var şiirlerim de...
Son pişmanlıklarla hayeller de yaşardım da
Anlamazdım kalbimi...
Neden hâlâ seni sevdiğini...
Aptal âşığı mı oynuyordum; dünya denen bu tiyatro da...
Olabilir miydi yine bir facia?
Olabilirdi yine gözyaşları, bir aşkın bitişinde daha...
VE YİNE YOKSUN...
VE YİNE YALNIZLIK...
SON CÜMLEM HER ZAMANKİ GİBİ,
KOSKOCAMAN BİR YİNE ACI !!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİR EVRENİM
PuisiSADECE AMATÖRCE ŞİİRLER HEPSİ BANA AİTTİR ALINTI DEĞİLDİR!!! Kalbimden satırlarıma...