ŞİİR EVRENİM

yoruldum be!!

Ağlasam da fayda etmez oldu...

Ağır geliyor nefes almak.

Artık gökyüzünde yıldızlar,

Güzel gözlerinle parlamak yerine batıyorlar...

Yüreğime...

Derinime...

Benliğime...

Anlayacağın gittiğinde yok olan her şeyime.

Sabah kalktığımda aynaya bakıp gülümseyemiyorum.

Kendime bile bakacak yüzüm kalmaz oldu...

Şerefimi iki paralık ettiğimi söyleyenleri dinlemek,

Rahatsız eder oldu...

Sen nasıl bir kadınsın?

Kendimi tanıyamamak çökmeme neden olur oldu.

Yıldızlar, seni dilememin gereksiz olduğuna inanıyorlar ki

Kaymaz oldular.

Ya da benim haberim yok...

Gözlerim gökyüzüne bakamaz oldu...

Yaşayacak mecalim yok.

Aslında bakarsan gittiğinde üzülemedim.

Öyle boş boş ağladım.

Üzülemeyecek kadar elden ayaktan kesildim...

Yoruldum be!

Senin getirdiğin her şeyden yoruldum...

Yoruldum be!

Gencecik yaşımda soldum...

Yoruldum be!

Sevmekten soğuttun...

Yoruldum be!

Yoruldum...