Μία σπίθα

35 11 0
                                    

Παίρνω την βαλίτσα μου και περπατάω προς την Ιωάννα και την Μαρία. Κάθονται μόνες τους και συζητάνε χαλαρά. Ψάχνω τον Νίκος προσπαθώντας να είμαι διακριτική, καθώς πλησιάζω τις κολλητές μου.

Ιωάννα: Μην μου πεις ότι ψάχνεις πόλι αυτόν:!

Μελίνα: Ναι, αυτόν ψάχνω.

Ιωάννα: Προσπάθησε να είσαι λίγο πιο διακριτική καρφώνεσαι.

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και κοίταξα τον τεράστιο χώρο γύρω μου. Εύκολα θα χανόσουν μέσα σε αυτόν. Ένα αίσθημα ανησυχίας με κατέκλυσε στην εικόνα να είμαι μόνη μου μέσα σε ένα μεγάλο πλήθος ατόμων να ψάχνω απεγνωσμένα να βρω διέξοδο.

 Έδιωξα αμέσως αυτήν την εικόνα από το μυαλό μου. Δεν υπάρχει λόγος για να αγχώνομαι. Είμαι στο Λονδίνο και σε λίγο ένα λεωφορείο θα μας παραλάβει για να μας οδηγήσει στο ξενοδοχείο. Άλλωστε δεν έχω να ανησυχώ για τίποτα παρά μόνο ότι μπορεί να περάσω πολύ ωραία και να μην θέλω να φύγω.

 Υπενθυμίζω ελπιδοφόρα, με ένα μεγάλο χαμόγελο στον εαυτό μου και όλα τα συναισθήματα πανικού φωλιάζουν μέσα στην ψυχή μου περιμένοντας μία σπίθα να τα κάνει να ανάψουν φωτιά και να με κάψουν ολόκληρη μέχρι να με εξαφανίσουν εντελώς.

 Πάσχω από κρίσεις άγχους και πανικού. Νομίζω πως από πάντα συνέβαινε αυτό, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα με καταλάμβαναν προσπαθώ να τις ελέγξω αλλά είναι μάταιο...

 Το λεωφορείο φτάνει και μπαίνουμε  μέσα σέρνοντας τις αποσκευές μας.


                                                                                                                                                     Κριστιάνα Πάλλη

Μανιασμένοι Άνεμοι #BAGWo Geschichten leben. Entdecke jetzt