Νόστος

(3) καμπύλες

Συννέφιαζε.
Μια χοντρή σταγόνα έπεσε με φόρα στην σελίδα του τετραδίου και χτύπησε τον κύκλο που ήταν σχεδιασμένος πάνω της.

Το χαρτί ζάρωσε από το νερό, το μελάνι μουτζουρώθηκε κι ο κύκλος έχασε αυτό το επιβλητικό του ύφος, εκείνο που τον ξεχώριζε από τις σκόρπιες γραμμές που στόλιζαν το υπόλοιπο της σελίδας, εκείνο που τον έκανε αψεγάδιαστο.

Ο Ίθαν που φορούσε τα ακουστικά του δεν είχε προσέξει την αλλαγή του καιρού. Μια νέα σταγόνα στον σβέρκο του τον πληροφόρησε για την επικείμενη μπόρα κι εκείνος βιάστηκε να μαζέψει το τετράδιο που είχε βραχεί αρκετά από το ξύλινο τραπέζι που δέσποζε στη βεράντα.

Στην προσπάθεια του να απαλλαγεί όσο πιο γρήγορα γινόταν από τον ήχο των σταγόνων που έσκαγαν σαν σφαίρες στο δάπεδο και να χωθεί στο εσωτερικό του άθλιου δωματίου του, έπιασε το τετράδιο από την κορυφή χαρίζοντας στον δείκτη του δεξιού του χεριού μια βαθιά χαρακιά απ'το χαρτί.

Μια βρισιά ξεπήδησε χαμηλόφωνα από τα χείλη του και το αίμα που είχε τρέξει από το δάχτυλό του λέκιασε ανεπανόρθωτα πια την λευκή σελίδα. Έκλεισε βιαστικά το τετράδιο κι αμέσως μόλις έφτασε μέσα το πέταξε χάμω.

Αφού ξέπλυνε την ασήμαντη, όπως παρατήρησε τελικά, πληγή του μάζεψε το τετράδιο από το πάτωμα και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο του. Σωριάστηκε στο άστρωτο κρεβάτι του κι αφού τυλίχτηκε με μια λεπτή κουβέρτα που τάχα θα τον προστάτευε απ'το κρύο, το άνοιξε διάπλατα μπροστά του.

Το τετράδιο ήταν άχρηστο πια. Οι σελίδες είχαν βραχεί και το μελάνι είχε μεταμορφώσει το πάλαι πότε λευκό τους χρώμα σε ένα απροσδιόριστο ανοιχτό μπλε.
Καθώς το ξεφύλλιζε, ο Ίθαν παρατήρησε την κόκκινη στάμπα που είχε προκαλέσει η χαρακιά στο χέρι του πάνω στη σελίδα που ζωγράφιζε.

Ένα κράμα από κόκκινο και μπλε είχαν χρωματίσει άτσαλα το χαρτί, διαγράφοντας τις φυσικές γραμμές του τετραδίου, καμπυλώνοντας τις παράλληλες ευθείες, σβήνοντας κάθε σχήμα.

Ο κύκλος του είχε σπάσει. Αίμα και βροχή είχαν αλλοιώσει το σχήμα του και μια μεγάλη τρύπα, ίσως απο εκείνη την πρωτη σταγόνα που δεν πρόσεξε, τον είχαν αφήσει ημιτελή.

Για κάποιο λόγο θύμωσε. Έσκισε με μανία τη σελίδα και την πέταξε στον κάδο, λίγα δευτερόλεπτα πριν εκσφενδονίσει και ολόκληρο το τετράδιο στο ίδιο σημείο.

Ξάπλωσε, απορρωντας και ο ίδιος με τη συμπεριφορά του. Έφερε το σώμα του σε ύπτια θεση και στύλωσε το βλέμμα του στο ταβάνι. Ο θόρυβος του νερού που χτυπούσε βίαια τα κεραμίδια θα τον είχε εξοργίσει άλλη φορά, όχι όμως τώρα. Τα μάτια του είχαν αρχίσει να βαραίνουν καθώς το μυαλό του έτρεχε σε αλλόκοτες σκέψεις, γεννούσε συναισθήματα ανασφάλειας κι αγωνίας. Θυμήθηκε πως είχε αφήσει το στιλό του έξω. Μια ένοχη τον τσίμπησε στην καρδιά. Εκείνο το στυλό ήταν δώρο της μητέρας του. Έδιωξε τη σκέψη του αναλογιζόμενος πως ήταν έτοιμος να κοιμηθεί και σκεπάστηκε περισσότερο με την κουβέρτα του.

Ένα απλό στυλόήταν. Ένα στυλό που μαζί είχαν σχεδιάσει εκείνο τον τέλειο κύκλο -χωρίς διαβήτη αυτή τη φορά-. Τον κύκλο που έσπασε χωρίς να τον προσέξει.
Ένα απλό στυλό ήταν. Θα έπαιρνε άλλο.

Τσέκαρε για ακόμα μια φορά τη μνήμη του. Δεν είχε κλειδώσει την πόρτα, μα οι γονείς του δεν θα αργούσαν να φτάσουν.
Σε μερικά λεπτά η ανάσα του είχε αλλάξει ρυθμό, ήταν πιο αργή, σχεδόν σαν τραγούδι. Το αγόρι είχε αποκοιμηθεί καθώς η βροχή δυνάμωνε και εκείνη την ανεξήγητη ησυχία δεν την τάραξε ποτέ κανένας επισκέπτης.

Μα ο κύκλος είχε σπάσει. Και η σιωπή χανόταν δύο - τρία χιλιόμετρα μακριά, στην άκρη ενός δρόμου, εκεί που ένας άντρας ούρλιαζε πάνω από το άψυχο σώμα της γυναίκας του. Στα χέρια του τυλιγόταν το κορμί της κι η ανάσα του, ακανόνιστη έπεφτε πάνω στο πρόσωπο της σαν μια προσπάθεια να σβήσει το χρόνο, να επαναφέρει τη ζωή.

Μα ο κύκλος είχε σπάσει. Αίμα και βροχή λεκιαζαν πια καμπύλη γραμμη, αίμα και βροχή τον είχαν σβήσει.

Τα λόγια του άντρα δεν βρήκαν ανταπόκριση εκείνο το απόγευμα και το λευκό πουλόβερ του λεκιαστηκε ανεπανόρθωτα.

Σειρήνες έσπασαν τις μελωδίες, αίμα και βροχή έσπασαν τον κύκλο. Ο Ιθαν ξύπνησε ιδρωμένος κι έτρεξε στη βεράντα. Οι γονείς του δεν είχαν γυρίσει, μα η βροχή είχε κοπάσει τώρα.
Θυμήθηκε το στυλό της μητέρας του πάνω στο τραπέζι.
Εκείνο δεν έγραφε πια.

-Άχρηστο απόσπασμα από μια ιστορία που δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ-