Νόστος

2

~

Φτιάχτηκες λένε από ατσάλι

Μα σαν από γυαλί πάλι ραγίζεις

Σκόνταψες

Τα ψέματα και τα σκοτάδια σου σε σπρώξανε

Έπεσες

Και οι πληγές που αιμορραγούν από τα δάκρυα θα γεμίσουν

Έσπασες

Τη φωνή μου που σπαράζει την αγνόησες

Κι εγώ δεν θέλω πια για σένα να πονάω.

Τρέχα, μου φώναζες

Μα εγώ τα βήματα είχα διώξει να μη φύγω

Ήξερα

Τί κι αν φοβόμουν, το φόβο ήξερα να κρύβω

Μάτωσα

Ήσουν εσύ που είχες τραβήξει τη σκανδάλη

Έσβησα

Κι ακόμα ψάχνω για να μάθω το γιατί

~

ανάμνηση από το 2015 -
γέρασα μάλλον