ŞÜKÜR

Vazgeçmekte bir erdemdir.!

Allah için herşeyden vazgeçmek ahiretimiz için herşeyden vazgeçmek sonsuz bir ömürü azap içinde geçirmemek için herşeyden vazgeçmek ve en önemlisi hakkımızda hayırlı olmayan şeyler için şerden vazgeçmek.

Söylemesi kolay yapması zor.
O yüzden ucunda bir ödül var.
Sonsuz ebedi sınırları olmayan bir cennet. E Rabbimizin rızası.

İşte bu yüzden bu dünyadayız sınavımızı verip kötüler ve yanlışlar arasından ayıklanmak için.

Biri sanki günlerdir kalbimi eliyle şıkıştırıyor avucunun içinde. Zor bedeller ödüyorum bu aralar.

Vazgeçmek ve vazgeçilmelerin sonucuyla çok ilgileniyorum bu ara.

Benim gibi dengesizi var mıdır acaba düşünüyorum. Yoksa bana has bir özellik mi bu.

Hiç birşey istemiyorum artık ettiğim dualarda dahi Hidayet diliyorum anama babama uzun ömür o kadar dolu dolu umutlu dualarda edemıyorum.

Direncimizi kıranlardan Allah sorsun.

İsterdim böyle bir geçmişim olmasın isterdim komşu kızları züleyha ve kız kardeşi gibi olmak.

Onlar hep naifti gülmeleri bile cekımser hep temiz saf yüzlerinden belliydi de zaten. Anneleride öyleydi ama enteresan şekilde durgun olgun bır kadındı. Onların 3. Kardeşleri olmak ısterdım.

Ama bence ben hangı kalıba hangı aileye geçersem geçeyim kişiliğim bu konuşkan esprı yapan yerınde durmayan o hiperaktif kızım.

Sakin sesı soluğu çıkmayan az konuşan naif bir ınsan olmak ısterdım allah biliyor içimi.

Ama olsun demek benım sınavım dırek kendımim hayat boyu yasadıklarım veya yaşayacaklarım değil sonucta kendimden daha zor bır ınsan tanımadım da zaten ben.

Egolu değilim ama fazla kendimden ödün veriyorum.
Kötü niyetli değilim ama herkesı kendım gibi sanıp cok hataya düşüyorum.

Bazen ne ıstediğimi bilemeyip insanları da arafta bırakıyorum.

Bazende bıçak gibi kestirip atıyorum herşeyi

Çoğu zaman Aşırı kızıp öfkelenıp hemen sönüyorum susuyorum.

Yani ben gerçekten bu anlattıklarımın yanı sıra sorunlu bir insanım hemde fazlasıyla bilen bilir.

Rutin varlığıyla yokluğu bir bıcır bıcır olmayan başını beladan uzak tutan bir insan olmak isterdim.

Çokça özeleştiri yapıyorum kendim ile ilgili bu sıralar. Yapmam da lazım Allah'ı dil de değil kalpte ve hayatında yaşatmak lazım bizim eksikliğimiz o.

Haa bide şu kendini avutmalarımız Yok mu.?
Ama ben özümde iyi kalpliyim.

Benim yaptığım tam olarak buydu Allah benim içimi biliyor.

İyi bir insan olmadıkça iyi şeyler yapmadıkça
Haya sahibi edepli olmadıkça ben iyi niyetliyim olayı kendini kandırmaktan başka hiç birşey değil bence.

Şimdi şimdi hayatımda ki boşlukları tam anlamıyla kavrıyorum ben.

Geleceğe dair asla bir plan yapamıyorum yada artık içi boş hayallerim Yok.

Sadece imrendiğim şeyler var.
Misal evinde çoluğu çocuğuyla ilgilenen ibadetini yerine getiren rutin dertlerle uğraşıp herşeye eşiyle göğüs gerip ölümden de korkmayan bir insan olmak ısıtıyorum.

Hayat çok garip her sene bir öncekinden daha saçma geliyor bana Ne çok boş hayaller peşinde koştun cahil Selcan.

Geçen sene bu zamanlarda ki ben yanlızlıktan korkardı çok.
Yanlız uyumaktan ve "yanlız ölmekten"
Hayır sanki yanımda biri varken ölsem oda benimle gelecek.

Şimdi ise korkum yine "ölüm" fakat ölümle bağdaştırdığım şey Rabbime yaptıklarımın ve boşa geçirdiğim zamanın hesabını veremeyecek olmaktan.

"Allahım sen bana uzun bir ömür ver, ver ki bu kız edepli olgun sana layık bir müslüman olsun."

Yerimde saydığımı düşündüğüm her gün vicdanım sızlıyor.

Sen yardımcım ol hepimize hidayet ver Yarabbimmm ☝🏻