O kadar şey yaşarsın ki, yaşadıklarına ne tepki vereceğin de bile şaşıtırsın. Sürekli bir şey olur. Sanki başında bir bela var. Sanki sen bela mıknatısı gibisindir. Bu da bir gün bitecek umuduyla avutursun kendini.
Sessizce acı çekersin, hayatın sana verdikleri yüzünden. Seni umursayan olmaz. Hayatla mücadelen de tek başınasındır. Hep içine atarsın. O içine atıkların birikir ve her seferinde ağlamana sebep olurlar. Ağlarken boğazında bir düğüm olur hep. Yaşamak, nefes almak zor gelir. Bu beladan kurtulmayı çok istersin ama olmaz.
Mühürlenmiş o kalbini kimseye göstermezsin zaten onlar görse bile umursamazlar. Herkes kendi derdine düşmüş zaten. Yorgun ve bitkinsin. Son nefesini almak için yeltendiğinde boğazında koca bir yumruk oluşur. Bu son nefesindi..
Sen yorulmuştun. Ve geçti sonunda...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hissedememek.
RandomBu bir hikaye değildir. Sadece şahsi denemelerimdir. Umarım okursunuz ve size bir şeyler hissettirebilirim... Okuduğunuz bu metinler şahsi kurgumdur. Kimse tarafından eleştiriye açık değillerdir. Metinlerin akışı şahsi dünyama aittir, kimse tarafınd...
