En sevdiğin şey sessizliktir. Aslında sessizlik sensindir. Bir eşyadan pek de farkın yoktur İnsan olman dışında. Sende eşya gibi sessizsindir. Ve senide o eşyalar gibi kullanmaktadırlar. Sen konuşamazsın ki..
Gördüğün, hissettiğin, söylemek istediklerin olduğu o karanlık yerde takılı kalırsın. Aslında senin elinde değil. Bu dünya daha iyi olabilseydi böyle karanlık içinde tıkılı kalmazdın. Acımasızlık diz boyunu geçmişken sen en iyisini düşünüp yaparsın yani konuşmamak. Hem kim seni dinler ki ? O kadar çok şey söylemek istersin ki, hani ağlamaya başladığımız ilk anda boğazımıza bir yumruk iner ya aynı şey sende de olur. Konuşamaz susup kalırsın.
Bu hayatla mücadeleni konuşmayarak halledersin. Sen busun çünkü değişmez, değiştirilemezsin. Sen her ne olursa olsun konuşamazsın. Konuşmamalısın. Bu senin tercihin sen sadece kendin olduğunu bil yeter...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hissedememek.
De TodoBu bir hikaye değildir. Sadece şahsi denemelerimdir. Umarım okursunuz ve size bir şeyler hissettirebilirim... Okuduğunuz bu metinler şahsi kurgumdur. Kimse tarafından eleştiriye açık değillerdir. Metinlerin akışı şahsi dünyama aittir, kimse tarafınd...
