12 Days of Summer #DBC2018 #Wattisawards2018 [UNDER CONSTRUCTION]

CHAPTER 1

Unang araw

Sabado ngayon at kakasimula palang ng bakasyon, wala na akong ibang ginawa kundi umupo sa sala at manood ng Haikyuu na hanggang ngayon ako ay hindi pa rin ako matapos-tapos sa season 2. Sa susunod na mga buwan ay college na ako, ilang araw pa lang ang lumipas nang mag-graduation. Hindi pa rin mawala sa isip ko yung nangyari nung araw na yun.

"Liana, I booked a flight for your vacation. I want you to spend some time with ysabel and your other friends, sa Del Mora Valley. The flight is scheduled today" Mom said.

Tignan mo nga naman, hindi ko pa nga nakakalimutan ang nangyare nung graduation, Madadagdagan na naman?

"Ma, I don't want to. You didn't even ask for my permission!" I'm mad! Fucking mad! Mas okay pang maligaw ako sa lugar na puno ng mga ahas kesa magbakasyon kasama sila!

"Huwag mo kong galitin, Liana. Pack you things now! 6:30 pm pa ang schedule ng flight mo pero ayos na yung sigurado." Parang gusto ko nalang maging dinosaur na gutom ngayon.

Umakyat ako sa aking kwarto at nagsimulang mag-impake, hindi ko alam na naiiyak na pala ako habang ginagawa ito. Ganun ko ba ka-ayaw na makasama sila kahit labing dalawang araw lang?

Kapag katapos kong mag-impake ay humiga ako sa kama ko, I started to dialed marco's number dahil gusto ko munang magliwaliw ngayon. Alas otso pa lang naman at 6 pa ang flight ko. Mamayang alas kwarto nalang ako babalik kung sakaling aalis man ako.

"You're free?" I asked him, Halos mapiyok ako dahil sa pagpipigil na bumagsak ang mga luhang nagbabadya.

"Wanna drink?"

"Kinda"

"I'll pick you up at 9:30, maliligo lang ako."

"I'll hang up."

The call ended, tumayo na ako at kinuha ang towel ko at dumiretso sa banyo. Binuksan ko ang gripo ng bathtub at umupo dito.

"Liana, come here!" Tawag sakin ni mama nang makumpleto na nila ang tatlo, at ako nalang ang kulang.

Lupa, kainin mo na ako.

Habang palapit ako ng palapit, halos lumuwa na ang puso ko sa sobrang kaba.

"Sa gitna ka ni ysabel at drake!" Tita kleigh said.

Nang makumpleto na kaming apat, nagsimula na silang kumuha ng litraro. "SMILE!" Sigaw ng mga magulang namin. Halos pilit lang ang mga ngiti ko sa lahat ng picture. Sino ba naman ang matutuwang makasama yung gusto mo nang kalimutan sa buhay mo?

Kung hindi lang graduation at wala ang mga magulang namin ay uuwi nalang ako sa bahay at ipagpapatuloy ang panonood ko ng haikyuu.

Bigla akong nataranta at natigil sa pag-iisip nang nangyare nung graduation ng malaman kong puno na pala ang tubig sa bathtub. Pinatay ko ito at inilublob ang aking katawan hanggang bibig. 9 palang naman at 9:30 pa ako susundin ni marco kaya hinayaan ko muna ang sarili ko na magrelax.

My heart is pounding wildly, naiiyak na naman ako. Hindi naman sa ayoko silang kasama, but there's a wall between us na kami rin ang may gawa.

I heard that my phone rang, kaya dinalian ko ng maligo para makapagbihis na ako agad. Nang matapos na ako sa lahat, my mom called me. Bumaba na ako dahil ayokong paghintayin si marco.

But there was... the three of them.

Hindi ako makagalaw sa kinakatayuan ko. Ang buong akala ko ay si marco ang makikita ko sa oras na bumaba ako. Anong namang ginagawa nila dito?

"Ma, aalis kami ni marco." Paalam ko.

"Pinaalis ko na siya at sinabing may pupuntahan kang iba."

"Ma!" without hesitating, lumabas ako ng bahay hawak-hawak ang cellphone ko, galit na galit ako. Unti nalang ay sasabog na ko! Bakit ba lagi nalang ipinagkakait sakin ang kasiyahan ko?

Gusto ko lang naman maging masaya. Pero, bakit ako ginaganito?

"Tangina namang buhay 'to." I cursed.

I texted marco at sinabing magkita kami sa labas ng subdivision. Wala akong dala-dalang pera kaya magpapasundo nalang ako sakanya. I want to drink, I want to forget everything. I want to be wasted.

Ilang minuto lang ay nakarating na siya. Bumaba siya para buksan ang passenger seat at pinapasok ako. Nang makapasok siya ay dali-dali niya akong niyakap "It's okay now, I'm here" He said.

Tulala lang ako buong byahe, ni hindi ko binalak na magsalita kahit ilang beses niya na akong tinatanong kung ano bang nangyare. He stopped asking questions at nagpatugtog nalang ng mga paborito naming banda tulad ng All time low at Sleeping with Sirens.

"Give me therapy, I'm a walking travesty, but I'm smiling at everything. Therapy, you were never a friend to me" Tuluyan na akong naiyak.

As the traffic light goes red, he stopped and kisses my forehead and pats my head. He's my partner in crime. Nandiyan siya para samahan ako sa tuwing gusto kong tumakas sa realidad. Nandyan siya through good times and bad. Siguro kung wala siya, hindi ko na alam kung nasaan ako ngayon.

Nakarating kami sa BGC at hinanap ang bar kung saan kami laging pumupunta kapag may problema. Halos kilala ko na rin ang barista kaya kahit malasing man ako ay wala akong pakielam. I'm 19 and I don't care if I go home drunk.

"Light o hard?" Aaron asked.

"Hard" I said.

"Mukhang mabigat ang problema mo ngayon ha?"

"Yeah, My life has been all fucked up"

"Asan pala si marco?" Tanong niya.

"He met his friend kapag kapasok namin sa bar. Sinabi ko rin sakanya na iwan muna ako dahil gusto kong mapag-isa" I replied.

Hindi na siya sumagot at patuloy lang akong binibigyan ng hard drinks, I never tried hard drinks before. Puro light lang, aaminin kong mabilis akong malasing. Pero sa sitwasyon ko ngayon, wala na akong pake.

I drink and drink and drink, Pero patuloy ko pa ring naaalala ang mga nangyare. I supposed to forget all things. Pero bakit naaalala ko lang ang lahat? Damn this life. Simula nung nangyare yun, Nagkanda malas malas na ang buhay ko.

"Damn it.." I said as my vision got blurry at unti-unti ng dumilim ang paningin ko.

----
A/N: Hi po, Edited version po ito! May madadagdag na tauhan, chapter at pangyayare pero ang flow ay parehas lang. Love lots!