Üç Saniye - Dramione

Bölüm 7 - Kırgınlık Dolu

Ağlamamak için kendimi sıkıyordum resmen.

Kuzenlerim beni dinlememişlerdi bile.

Dinlememişlerdi!

Tırnaklarımı yemeye başladım. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Güçlü bir şekilde yutkundum.

Leo aldattığında bile ağlamamıştım. Ben ağlayamazdım. Ağlamak istemiyorum. O kadar güçsüz olamam. Güçlü olmalıyım. Güçlü olmak zorundayım. Ben Hermione Granger 'ım.

Hermione Granger 'ım ben. Babasından nefret eden, tek gücü sevdiklerinden olan. Kimseye bağlanmadığını zanneden ama onlarsız yaşayamayacağını bilen Granger.

Gülümsedim. Acıyla.

İlk defa gerçekten yalnızdım.

***

Gözlerimi saatin sesiyle açtım.

Gene mi sabah? Hep gecenin hüznünde kalsak keşke. Gecenin karanlığında. Tıpkı ruhum gibi. Karanlıkta.

İnleyerek yataktan kalktım. Ve direk yere düştüm. Ne sakarım ama. Hızla yanımdaki suyu yüzüme fırlattım ve üstümü giyindim. Siyah kısa bir etek. Beyaz bir gömlek. Siyah bir ceket. Saçlarımı hemen at kuyruğu yapıp yeşil bir taç taktım.

Başkanlar odasından çıktığımda merakımdan yana baktım ama kimse yoktu. Draco gitmiş olmalıydı. Bende gri bir çanta alıp içine Muggle bilimleri ve İksir kitaplarını koydum.

Harika. İki derste Gryffindor ile ortak. Ne şans ama!

Yumruğumu sıktım. Derin bir iç çektim ve kapıyı açtım.

Bilin bakalım kim var?

Pansy ve bizim Slytherinden bir kız. Hatırlıyorum o kızı. Bir ara dedikodu yapmıştık sanki.

Önce sevinsem mi bilemedim. Belki beni anlamıştı. Ama sonra yüzündeki ifade bana sevinmemem gerektiğini haber veriyordu.

''Ne yaptın sen? İnanamıyorum sana. Bir bulanıkla nasıl yatarsın? Bu kadarı biraz fazla.'' Dedi kızgın bir bakış atarak. A- ov. Ne yani. Geçen güne kadar bana onunla oyalanabilirim ama George çaktırmasın diye ders veriyordu. Şimdi beni mi düşünüyordu bunu pek anlamış değildim.

''Hey, sakin ol. Bunu bilerek-'' dedim ama sözüm yarıda kesildi. Bu kız neden böyle garip davranıyor? Yoksa o?

''Nasıl bilerek yapmadım. Pardon da bide bilerek yapsaydın. Ya Draco 'nun başına bir iş gelirse?'' diye sordu kızgın bir şekilde. Pansy bunu deneme bile. Deneme!

''Niçin endişelendiği anlayamadım pardon da?'' dedim kızgın bir şekilde. Elimi belime koydum. Ben bu savaşta mağdur muydum suçlu mu yoksa haklı mı, hiçbir fikrim yoktu ama sanırım hepsini oynamıştım. Şu an ki rolüm suçluydu.

''Savaş yaklaşıyor gerizekalı. Senin yatak işinden daha önemli bir şey varsa o da bu savaştır. Hepimizin tek kurtuluşu onlar. Senin salaklığın yüzünden ya başına bir iş gelirse? Hem o çocuk suçsuz.'' Dedi eline beline koyarak. Hem suçlu hem güçlü bakışını attı.

''Pansy, bilerek yapmadım nedeni Draconun zarar gelmesinden öte bir şey değil mi?'' diyerek yumruğumu sıktım. Pansy, Draco 'dan hoşlanıyordu!

''Hah. Ne ?! Saçmalık. Sakın ama sakın bizim yanımıza oturma. Bize en uzak köşede otur. Slytherin, senin yüzünü bile görmek istemiyor.'' Dei ve topukları üzerinden döne döne uzaklaştı.

Hah! Birde bunun kaprisi eksikti. Ne gündü ama. Daha uyanalı yarım saat olmadan hem de.

Cidden çok harika (!) bir gün.