My Little Nephilim (Malec)

24. bölüm

Selam sizi feelsten çıldırtmaya geldim.

Ama açık sahne var yani istemeyen okumasın teşekkürler iyi günler.

Evin kapısını çaldığım zaman son derece heyecanlıydım. Bu sefer bunu yapacaktım. Telefonumu bile sessize almıştım.

"Sonunda geldin." Diyerek kapıyı açtı Magnus. Onda bile tuhaf bir heyecan vardı.

"Sonunda geldim."diyerek içeriye girdim ve onun da arkamdan gelmesini beklemeye başladım.

"Önce yemek mi yiyelim?" Demesi ile onun dudaklarına yapışmam bir olmuştu. "Ya da sanırım, yemek bekleyebilir."

"Kesinlikle bekleyebilir."

Beni çekip odasına doğru götürmeye başladığında onu ısrarcı bir tavırla öpmeye devam ediyordum.

Odasının kapısını büyü ile açıp beni içeriye soktu ve kapıyı ardımızdan büyüsü ile kapadı.

Onu sertçe kapanan kapıya yasladığımda dudaklarından biraz acı biraz da zevk dolu bir inleme kaçtı.

"Sabır filan bırakmadın bende." Dedi alt dudağını dişleyip. Sonrasında tişörtümü çıkarmak için hamle yaptı ve başımdan geçirdiği tişörtü yan tarafa savurdu.

"İkimiz de birbirimizde sabır bırakmadık bence."

Kendi tişörtünü de çıkarıp beni hızlıca kendine çekti ve dudaklarıma yapıştı.

Bir yandan da parmakları kollarımda ve üst bedenimde geziniyor, parmaklarındaki yüzüklerin soğuk metal yüzeyi tenimi yalayıp geçiyordu.

Nefes alamadığımı hissettiğim zaman hafifçe geri çekildi ve bu sefer o beni kapıya yasladı.

"Her şey yeni başlıyor Alexander."

Boynuma yönelen dudakları etkisiyle boğazıma bir hırıltı düğümlendi ve ne kadar bastırmaya çalışsam da ağzımızdan küçük bir inleme kaçtı.

"Hoşuma gitti." Dedi dudaklarını tenimden uzaklaştırmadan. Bu sefer dilinin ıslaklığını da boynumda hissettim.

"Lütfen... yapma." Dedim kasıklarımda hissettiğim baskının artması ile. O kadar çok artmıştı ki canım yanmaya başlamıştı.

"Bu duyduğun şey haz Alec ve tadını bir kez alırsan gerisi gelecektir."

Bunu dedikten birkaç saniye sonra bir bacağını kasıklarıma bastırdı. Bu sefer sesli bir şekilde inledim ama hoşuma gitmeye başlamıştı.

"Güzeldi değil mi? Daha da güzel olacak emin olabilirsin."

Parmakları pantolon kemerime doğru kaydı ve orada oyalanmaya başladı.

"Seni çıldırtayım mı?"

"Ne yapıyorsan yap ama hızlı yap çünkü pek de iyi hissetmiyorum."

Kemerimde gezdirdiği parmaklarına odaklanmamaya çalışsam da bu şey imkansızdı.

Yavaş yavaş kemeri çözmeye başladı. Nefesimi hissedemiyordum.

"Benimle oynuyorsun resmen." Dedim tek nefeste konuşarak.

"Daha başlamadım bile."

Kemeri çekip çıkardı, sonrasında pantolonun fermuarını kavradı.

"İçinden ne geçiriyorsun?" Dedim ona bakmamaya çalışarak.

"Ne kadar ileri gideyim diye düşünüyorum."