" Ένα άτομο που απ'την πρώτη στιγμή που το γνώρισα, έπιασα τον εαυτό μου να παγώνει λίγο το χρόνο. Να το κοιτάζω για ώρες. Να παρατηρώ την κάθε κίνησή του. Τον τρόπο σκέψης του. Να αρχίζω να το συνηθίζω. Να το αγαπώ. Και η μοίρα κάποιες φορές βρίσκει πάντα ένα τρόπο μαγικό να το προσεγγίζει και να το τραβά όλο και πιο πολύ στη ζωή σου.
Χωρίς να το επιδιώξεις ιδιαίτερα. Ευχή και κατάρα μαζί. Σε σημείο που γίνεστε ένα. Που κάθε πόνος του, διπλός δικός σου.
Και ας μην το μάθει ποτέ. Και ας φοβάται για την αγάπη σου. Την υπερβολική. "
- Γιάννης Πολίτης
