gezgin 'texting [bxb]

23

•Caner•

Uraz'ın hazırladığı masaya bakarken gözlerimin kalp şekli aldığından emindim. Hayır, yemeklerden değil düşündüğünden bu denli mutlu olmuştum. Kadirle Furkan bile bunca senedir düşünmemişlerdi, Caner aç mıdır nasıldır diye.

Gerçi bunda her anımı whatsapp grubuna bildirmemin etkisi vardı ama konumuz bu değil.

"Uraz sen mal mısın?" diye sordum bakışlarımı masadan ona çevirirken. Normalinden daha neşeli görünen yüzü eski haline büründü, şimdi hissiyatsız görünüyordu tekrardan. Kesin yanlış anlamıştı gerizekalı.

"Olmamış mı? Bir şeyler sipariş edebiliriz o zaman. Ne istiyorsun?" şey yapasım geldi o an, ellerimle dolan gözlerime yelpaze yapmak. Bu benim neyimi bu kadar düşünüyordu ya, ben bile kendimi düşünmüyordum.

"Gereğinden fazla uğraşmışsın, onu diyorum. Kahvaltılık şeyler bana yeterdi ki zaten başka bir şey yediğim yok pek." Uraz'ın yüzü biraz önceki neşeli haline geri dönmüştü. Yaptığı ödeve yıldız konulmuş veletler kadar mutlu görünüyordu.

"Şu sıralar sık sık sıkıldığımdan yemek yapmaya sardım." gözlerimi devirip dikkatimi masadaki yemeklere verdim. Şu an bunu tartışmayacaktım.

•

"Caner..."

"Söyle artık, Uraz." dedim bıkkınlıkla. Yemeklerimizi yedikten sonra dışarı çıkmış ve öyle boş boş sokaklarda dolanıyorduk. Sessizlik huzur vericiydi, tabii Uraz ikide bir bir şey demek için omzumu dürtüp ona döndüğümde ise  boşver diye mırıldanmasa daha iyi olabilirdi.

"Ya da boş..." sinirlendiğimi hissetmiş olacak ki bir anlığına sustu ve derin bir nefes alarak devam etti. "Tüm gün boş boş oturmaktan çok sıkıldım, Caner. Eskisi gibi oradan oraya gitmek istiyorum." omuz silktim. Daha fazla zorla tutacak değildim onu burada. Gitmek istiyorsa gidebilirdi, beni dinlemek zorunda bile değildi ama salaklık yapıyordu işte.

"E git o zaman, ne diyeyim şimdi." diye mırıldandım önüme dönüp yürümeye devam ederken. Sessizlik huzurunu kaybetmişti.

"Ama bir de şey istiyorum ben," dedi heyecanlı ve bir o kadar da neşeli bir sesle. "Sen de benimle gel."

__