Bu gün de her gün gibi sıradan bir gündü benim için, ya da ben öyle sanıyordum... Anlamıyorum ,nasıl bu kadar saf olabilmiştim.
Size hikayemi anlatmadan önce galiba kendimi tanıtmalıyım. Ben Janset . Sıradan bir üniversite öğrencisiyim. Ve bu da benim hikayem.
Her şey tam 3 ay önce başladı . Hayatımın iğrenç geçen o 4 yılını arkada bırakmıştım sonunda. Lise artık bitmişti ve ben sonunda hayalim olan üniversiteye gitmeye hak kazanmıştım. O sabah her zamanki gibi kalktım elimi yüzümü yıkadım ve kıyafetlerimi giyip evden çıktım. Aslında burası tam bir ev de sayılmazdı. Sadece kendime tanımadığım bu kentte ev bulana kadar kaldığım kiralık bir sütüdyo daireydi. Apartmandan çıktım . Yaklaşık 5-6 dakika sonrasında evinden çok da uzak olmayan otobüs durağına varmıştım bile. Beklemeye başladım. Anlaşılan durağa biraz erken gelmiştim. Durak yavaş yavaş dolmaya başladı . Telefonumdan saatime baktım. Başımı kaldırmamla tam karşımda duran o çocuğu fark ettim. Kumral saçlar ve o masmavi gözler... Saçlarının yüzüne düşüşü ... Tam dalmıştım ki otobüsün sesini duymamla hiç istemesem de gözlerimi ondan ayırmak zorunda kaldım. Kartımı bastıktan sonra ayakta beklerken onun da benimle aynı otobüse bindiğini fark ettim. İyice heyecanlanmıştım. En önde duruyordum ve bu güzelliği izlemem bir ses ile bölündü. " Afedersiniz. Kartınızda para varsa basarmısınız? Ben de size nakit olarak ödesem?" Önce anlamadım fakat bu soruyu soran o yakışıklı çocuktu. Ona " Tabi olur neden olmasın?" dedim ve onun için de kartımı bastım. Çocuk bana teşekkür ettikten sonra elini uzatıp " Bu arada ben Can." dedi. Anlam verememiştim. Neden bana adını söylemişti? Daha sonra ekledi:" Sen beni hatırlamadın galiba ." Emindim bu derece yakışıklılıkta birini görseydim kesin hatırlardım. Ona dönerek " Kusura bakmayın çıkartamadım." dedim . Yüzündeki gülümseme bir anda düştü. " Belki hatırlamama yardımcı olabilirsiniz." dedim. Can bana döndü ve" 2 yıl falan önceydi galiba siz İzmir'de hastanede ameliyat olmuştunuz . Ben de babaannemi ziyarete gelmiştim, yanlışlıkla sizin odanıza girmiştim."dedi. Şimdi hatırlamıştım evet biri girmişti ama kim olduğunu görememiştim . Ona döndüm" Evet evet şimdi hatırladım sizi o sırada kapıyı çalsaydınız daha memnun olurdum tabi." dedim . Çünkü o gün apandisit ameliyatı geçirdikten sonra hastaneden taburcu olduğum gündü ve o da tam üstümü giyinirken gelmişti. Can'ın utandığı her halinden belliydi. Otobüsümün okul durağına gelmesiyle otobüsten indim. Arkamdan biri kolumu tuttu tam o sırada arkama döndüm ki kolumu tutanın Can olduğunu fark ettim. Can" Hadi canım inanmıyorum sen de mi burada okuyorsun?" Evet anlamında başımı salladım. Can bana içeriye birlikte girelim dedi ve girdik. Kendi fakülte binama gitmem gerektiğini söyledim. Can arkamdan seslendi" Dur bana hala adınızı söylemediniz güzel bayan ." dedi, gülümsedim " Janset, benim adım Janset " dedim ve ona gülümseyerek arkamı döndüm ve oradan fakülte binasına doğru yürümeye başladım .
