blind . texting

45

Deniz olduğu yerde iyice yayıldı. Sevgilisi yanındaydı ve şu an ne olursa olsun morali bozulamaz gibiydi. Her ne kadar bir kaç gün sonra gitmesi gereken bir mahkeme olsa bile.

Babasının suratını dahi görmek istemiyordu. Ama katlanmak zorundaydı. Melek için, kız kardeşi için, kendi için...

Zor olacaktı kabul ediyordu. Ama değecekti. Kollarının arasında sıkıca sardığı kız için değecekti.

"Dik dik bakmasana hissediyorum."

Deniz güldü.
"Seni izlemeyi seviyorum."

Ezgi utanarak yüzünü gizledi. Görmese bile kızardığını biliyordu. Bu hali Deniz'i daha çok güldürdü.  Ezgi bir şey demeye yeltenmişti ama Deniz'in titreyen telefonu buna engel oldu.

Deniz uzanıp telefonunu aldı ve ekrandaki Merve yazısını gördü. Derin bir nefes alıp açma tuşunu kaydırdı. Bıkkın bir şekilde konuştu.

"Efendim Merve?"

"Deniz Bey ben Başkomiser Sinan, Merve Alkoç şu anda polis merkezinde. Bir çatının tepesinden atlamak üzereyken kurtarılmış. Acil durumlarda aranması gereken kişi sizmişsiniz. Buraya gelseniz iyi olur."