I heard him call my name in a warning tone while Im busy running away from him.
But that isnt the reason why Im nervous and scared to death.
I heard heavy footsteps fastly running to my way. Kaya mas lalo akong nagmadali sa pagtakbo.
Damn it! Im like a criminal being chased by a police man!
Since this is a condo unit building, there are bunch of people I saw inside the elevator while its door is slowly closing.
Kaya kahit nagdadalawang isip, tumakbo ako papasok.
The urge to do something unsure is very unusual to do. But then, Im feeling the adrenaline rush anyway.
I sigh in relief when I successfully entered inside. While there's someone is loudly knocking the elevator door.
"Subukan mo!" Napatigil ang mga tao sa harapan ko nang bantaan ko ang isang babaeng naka corporate attire na dapat pipindutin ang open button ng elevator.
I awkwardly looked at the people inside and they all look scared and curious at the same time.
Napamura ako sa tagal bumaba nitong elevator at tinanggal agad ang pagkaka click sa mga designated floor na dapat na bababaan nila kaya napaungol ang mga tao dito sa loob sa frustration at inis na agad di namang nawala ng samaan ko sila isa isa ng tingin. They wont understand my situation.
I wish theres no stairs but that seem so impossible.
Pagkabukas na pagkabukas palang, dire-diretso na agad ang takbo ko palabas ng building at pumara ng taxi.
"Saan po tayo mam"
"Prometheus Village po" I said while Im almost out of breathe
goddamit. that was so friggin' close.
Napasandal ako ng wala sa oras sa ginhawang naramdaman ko. Eto na yata yung pinaka relieving na nangayari sa tanang buhay ko.
Suddenly, my mind went back to the beautiful man earlier. I've never seen such a beauty before. But he's way too much for me. Like a pet that cannot be tamed and a star that cannot be reached yet too stunning to not be looked at.
Hay buhay, ano kayang feeling na naiintimidate sayo yung mga tao? or at the first place alam mo kayang naiintimidate sayo yung tao o hindi kumportable? Does that make you feel superior? hmm I wonder.
Napasiklot ako nang marinig ko ang tawag ng driver
"Ma'am andito na po tayo" rinig kong sabi ng driver habang kinukusot ko ang mata ko mula pagtulog na hindi ko namalayan.
"Sige po, salamat po" I said politely while closing the door.
Laglag ang balikat ko sa pagod nang pumasok ako ng bahay at tanging tango lang ang naisagot ko sa mga sinasabi ni mommy.
"I'll go upstairs na mom," I said because Im so sleepy to process anything.
"O basta prepare your best dress for tomorrow." tinanguan ko nalang siya kahit hindi ko alam ang tinutukoy niyang pupuntahan namin at umakyat na sa kwarto ko.
pagkahiga na pagkahiga ko palang, hindi ko na naimulat pa ang mga mata ko sa pagod.
Kinabukasan, bigla kong naimulat ang mata ko dahil sa malakas na batok na naramdaman ko.
"ARAY KO!" Inis kong sigaw habang nakahawak ako sa ulo.
"Rise and shine panget!" Pang aasar ng isang nakakarinding nilalang na nakatapat mismo ang bibig sa tainga ko.
