UMUT

ilk gün

Annem ve babamın ölümden tam 2 gün geçmişti. Onların ölümünü kabullenememiş. Ve nasıl öldüklerini hatırladıkça aklım almıyordu.

~~~~~~~~~
Bundan tam 2 gün önceydi . Babam ve annem kahvaltı hazırlamıştı. Ben ise yatakta keyif yapiyordum. Babam gelip canım kızım uyan artık dedi uyandım aşşagı indim. Kahvaltı çok güzeldi . Ellerimi yıkamaya lavaboya gitmiştim. Birden bomba atılmış gibi bir ses çınladı kulagımda. Donup kaldım yerimde. Ve ardından aynı kulak tırmalayıcı ses ! Koşarak mutfaga gittim. Ve o an hayatım 10 saniyede gözümün önünden geçti. İkiside kanlar içinde yerde yatiyordu . Kapıda açıktı . İlk başta donup kaldım ama hemen ambulansı ve polisi çagırdım . Polis araştırma yapacagıni söyledi. Sonra hastahane gittim . Doktor üzgün bir şekilde üzgünüm küçük hanim annenizi kaybettik . Elimizden geleni yaptık başınız sagolsun dedi. O an dünya başıma yıkıldı ayaklarımın bagı çözüldü . Yere kapaklandım. Ardından kalkıp doktorun yanına gidip neden öldügünü sordum. Beyin ölümü gerçekleşmiş. Sonra üzüntümü bi kenara birakıp koşarak babamın yanına gittim . Doktor ameliyattaydı. Yanıma geldi. Elimizden geleni yaptık . Başın sogolsun . Neden neden neden dedim kurşun kalbine saplanmış dedi o an dünyam karardı. Bi an gözlerim kapanmaya başladı neden diyebildim sadece ve sonrasi yok . Bayılmışım sonra gözlerimi bir odada açtım serum vardı kolumda çıkarttım ve dogruldum. Bunlar kabus olmalıydı dedim ve bir tokat attim doktor girdi ve anlatti her seyi kabus degilmiş hemen kendimi toplamaliydim eve gittim

♣♣
Ve şuan tekrar aklimda canlandi her sey elimde bir şarap şişesi vardi masaya koydum. Kapı çaldı sanki onlar gelicekmiş gibi umut ediyordum . Ah ne aptaldım kapıyı açtım . Ve bir postacıydı imzalayıp aldım . Bir kutu yavaşca açtım bir mektup ve babamdandı . 1 ay önce yazılmış. Ve söyle yaziyordu ...