Biz kardeş miyiz [BTS + Kim Seokjin ve Jungkook]

Özel bölüm

Sun-Hi yani So Hyun'un kuzeni ile evleneli 5 sene olmuştu  ve 3 yaşında bir oğlumuz vardı nedense bana hep abimi hatırlatıyordu sanki onun bedenine yeni bir ruh girmiş ve benim oğlum olmuş gibiydi adına Seokjin koymuştum çünkü aralığın 4 de doğmuştu aslında karakteri ve yüzü abime çok benziyordu

bazen So hyun nonayı görüyordum genelde hep lisedeki okuluna gidiyordu orada anılarını gözden geçirip geri dönüyordu açıkcası üzülmüyor değildim sonuçta düğün günü sonsuza dek ayrılmışlardı o günden sonra intihar etmeyi çok düşünmüştü ama ben buna engel olmuştum ve bugün evimize gelecekti uzun zamandır oğlum Seokjin'i görmemişti acaba onu gördüğünde ne düşünecekti Seokjin in adını koyduğumda hoşuna pek gitmemişti tabi sevdiği bir Seokjin vardı ondan başka kimlere seokjin adıyla seslene bilirdi bu onun için çok zor olmalıydı

Jungkook : seokjin oğlum bugün misafirimiz var ve o sana seokjin demezse sakın üzülme tamamı

Tatlı bir ses tonuyla tamam dedi

Seokjin adını çok seviyordu ona seokjin dediğimizde kendini özel hissediyordu ama So hyun nona nasıl ona seokjin diyenilirdi

Seokjin kendi odasında oynarken So hyun gelmişti Sun-Hi'yle konuşuyordu
bende elime telefonumu almış video izliyordum cidden bu kadınlar niye böyle olmak zorunda

Kafama gelen darbe ile irkildim ve onlara baktım Sun-Hi bana Kaş göz yaparak bişeyler söylüyordu bende sesli bi şekilde "ne nediyon" dedim sanırım fazla sesli söylemiştim So hyun bi bana bi ona bakıyordu bize bişey anlamaz bi şekilde

Sun-Hi ayağa kalktı ve "hadi yemek yiyelim" dedi evet kesinlikle yemeliydik çünkü çok acıkmışım

Ayağa kalktım ve Sun-Hi'nin yanına gittim ona seokjin yemeye davet etmelimiyim diye sordum bana baktı iki elini havaya kaldırdı 🤷🏻‍♀️ anlamıştım bunun anlamı bilmiyorum olduğunu belkide çağırmamak iyi olurdu

Merdivenlerden gelen garip aşağıya inme sesiyle anlamıştım bunun Seokjin olduğunu tabi ondan başka kim böyle inebilirdi

İkimizde bunları duymamış gibi davranıp yemekleri masaya dizmeye başladık yere çakılma sesiyle anlamıştım yine bunun Seokjin olduğunu ama yine umursamadım çünkü üç yaşında olmasına rağmen hala beş on adımdan sonra yere düşüyordu

Küçük çocuk sesiyle yine bunun Seokjin olduğunu anlamıştım mutfaktan çıkıp onun yanına gittim oturma odasına geldiğimde içerde ne Seokjin vardı nede So hyun nonna

Korkmaya başlamıştım arkamdan gelen "appa" sesiyle irkildim ve arkama döndüm elindeki lolipopu bana göstererek yemek istediğini anlamıştım
"Appa bu lolipopu açarmısın?"
Gülümsedim ve "tabiki açarım minik tavşanım ama önce yemek tamamı" "tamam appa sözmü" "söz" diyip anlından öptüm

Sonra So hyun nonnaya baktım Seokjin'e bakıyordu kendiside abimle böyle bir hayat isterdi sürekli kendimi suçluyordum ama aradan beş yıl geçmişti tamam bu çok zor hemde çok ama bence artık Seokjin'i unutmalıydı her onu hatırladığında acı çekmesi benimde kalbimi acıtıyordu sürekli kendimi suçlamak zorundamıydım

***
Yemeklerimizi yemiştik ben ve Sun-Hi bir koltukta Seokjin ve So Hyun bir koltukta oturuyordu

Ben arada bir Sun-Hi'ye bakıyordum oda bana sonra eliyle bir ittirdi ona baktım başını aşağı yukarı sallıyordu pek tamam artık söyleme zamanı gelmişti