interaksiyon + 1

119 12 0
                                    

deniz kıyısına hep öğlenleri denk gelmişimdir. kayalar çok kuru olur bu zamanlarda. bu yüzden üstüne oturduğumda çok da rahat hissetmem. öğlen dışındaki zaman dilimlerindeki nemli kayaların yüzeyi daha yumuşak gelir mesela.

bugün öyle değildi. bugün güneşin ışınlarını kesen somurtkan bulutlar gelmiş. oturduğum ıslaklıktan hiç de huzurlu olamadığımdan kalkıyorum.

kalkmadan aşağıya bakıyorum. denizde kara bulutların korkar gibi birbirine sokulup oluşturduğu düzensiz ve bombeli desenlerin dalgaların üstünden geçerkenki son görüntüsüne...

bugün tümden değişti de bana mı öyle geliyordu? ayaklarımın beni eve götürmesi gerekiyordu. bu sefer başka bir yere, beni kontrolsüz bırakmış bir şekilde ulaşmaya çalışıyorlar.

çok iç sıkan bir gün. karamsar bir gün, hatta öyle ki bulutlar bile daha fazla dayanamadılar, döküyorlar içlerini. işte yine gökyüzünün asık suratı, yağmurun yeryüzündeki küçük misafirleri, su birikintilerinde.

gözlüğümü çıkarıp cebime atarken, kapüşonumu kafama geçiriyorum.
yalnızdım.

nereye gittiğimi hâlâ bilmeden ve umursamadan koşuyorum. aklımda yağmur damlalarının şemsiye üzerinde çıkardıkları ses çalmakta; yağmurun hızlandığını hissetmekteyim.

her bahar öncesinde bu yağmurların yağdığı aklıma gelmekte. küçük çiçekleri eziyorum, gözlerimi tek bir noktaya sabitlemiş, ilerliyorum.

yavaşlayınca yanımdaki siyah silüet gözlerimi rahatsız ediyor. gözlerimdeki bir çift siyah oraya dönünce, diğer çiftle buluşuyorlar.

bana doğru yaklaşıyor büyüleyen gözler. görüyorum.

kollarını belimde hissedebiliyorum, yağmur benim kokumu ıslaklıkla karıştırırken benim gözlerim kapanmakta.

ritmik adımlarla pusula üzerindeki zıt kutuplara sırasıyla uğrayarak dans ediyoruz. benim huzurum katbekat artmakta.

o zaman en büyülüsünün büyüleyen gözler olmadığını anlıyorum.

yaslanıyor, tek ama daha büyük bir kalpte birleştiriyor; sanki o eller belimdeyken imkansızın imkanını ortadan kaldırıyor.

sarılmamız gibi, kafamdakileri de gerçeklikleriyle kavuşturuyor. üstümde açılan siyah şemsiyenin üzerindeki damlacıklar beni daha fazla mutlu edemezdi. bunu biliyor.



içten...Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin