Чинийх байсан цаг хугацаа

-Otra vez-

Надад хэн ч нөлөөлөж чадахгүй тийм ертөнцөд амьдрахыг би хүсдэг гэвч яаг хэнээс зугтаж байгаагаа үл анзаархыг хичээнэ.

Хувь тавиланг байдаг гэдгийг мэдрүүлсэн эмэгтэй миний хажууд байхгүй байна.

Тэр надад юу ч юм бэ хэлж намайг үлдээсэн бол одоо түүний хажууд байх байсан...

Полог нас барснаас хойш бүтэн жил өнгөрөх гэж байна гэвч бид одоог хүртэл холбоо барихгүй хэвээр л... надад хугацаа хэрэгтэй гэж ах хэлсэн ч би Мадридаас явахыг хүсэхгүй л байлаа. Энд Баби байгаа болохоор тэгж байгаа байх

Би тэр далайн эргийн байшинг хэзээ ч мартахгүй тэнд болсон бүхнийг би хэзээч...энэ бүхний тэр санадаг болов уу гэх бодлыг

Катина: Хүүе зүгээр үү гэх асуултаас болж сариналаа тэр бид 2 нилээд ойр ойрхон уулзаж байгаа гэвч энд нэг л хүн дутна.

Н: Аан чи ирээ юу уучлаарай би харин бодолд автаад

К: Тийм байна чиний бие нилээн базайхгүй харагдаж байна.

Н: Хагас нойрных байх суулдаа хэмээн түүнийг урьлаа мөн цай аягалаж өгөв

Катина нилээн чимээгүй сууж байснаа над руу харахад би ойлгон толгой сэгсэрлээ. Түүний харц шал ширтэн суух нь нүдэнд харагдана.

К:Би холбоо барих гэж хичээсэн боловч утсаа авахгүй байсан гээд нилээн чимээгүй байж байснаа

К:гэрийнхэн гадаа хүртэл очиж үзсэн гэхэд би түүнийг цааш яриулахыг хүссэнгүй

Н: Чиний ажил сайн биз дээ? гэхэд

К: Тийм ээ! хичээжил явна гээд хэсэг дуугүй байснаа чи Мадридаас явах гэж байгаа юм уу? гэх асуулт намайг цохиод авах шиг болов.

Би юу ч дугарахыг хүссэнгүй тэрэнд явна гэж хэлэх юм бол зугтах гэж байгаа юм шиг санагдах учраас

К: Чи үргэлж зөв юм хийдэг Н би чиний гаргасан шийдвэрт баяртай байна.

К: түүнийг мартаж чи өөрийгөө чөлөөлөх хэрэгтэй гэж хэлэхэд би толгой сэгсрэн өөдөөс нь харлаа.

К: Цаг хугацаа бүхийг эмчилж чаднаа! чи түүнтэй уулзах гэсний хэрэггүй гэхэд гэнэт би гайхлаа.

Н: Катина чи надаас юу нуугаад байгаа юм? гэхэд тэр юу ч хэлэхгүй газар ширтлээ.

Н: Чи түүнтэй уулзсан юм уу? гэхэд тэр дууграхгүй хэвээр л байна. Тэвчээр минь алдагдаж түүнээс хаана байгааг нь асуухад тэр маш аажуухнаар 'Далайн эргийн байшин' гэх дуунаар надад түүнтэй уулзах боломж байгаа юм шиг санагдлаа.

Түүнийг ядаж ганц удаа ч болтугай харахын тулд би сүнсээ худалдхад ч бэлэн байлаа. Замдаа савхин хүрмээ,мотоциклийн түлхүүрээ шүүрч аваад хар хурдаараа гаран гүйв. Мотоциклоо асаан хөдлөх тэр агшинд дээшээ харахад бороо орох гэж байна. Миний дотоод сэтгэл яг л үүнтэй адил байв ч сүүлийн найдвар тээсээр замдаа гарлаа.

Намайг юу ч зогсоохгүй юм шиг хурдлан давихсаар би нэг мэдэхэд байшингын гадаа ирсэн байв.

Би хонх дархаасаа нэг л..... эмээн гадаа нь хий дэмий холхилж байтал гэрэл унтран төд удалгүй цонх онгойлоо. Түүний үсны үзүүр надад харагдан нэг л тайван мэдрэмж арилаж амжаагүй байхад надад түүнтэй ярилцах боломж байгаа юм шиг санагдав гэтэл хөшигний цаанаас "Чи энд юу хийж байгаа юм? "гэх түүний хоолой сонсогдлоо.

Би байсан газраа хөлдөж орхив. Түүний цонхруу хартал тэр огт харагдсангүй. Би нилээн чимээгүй зогсож байгаад

Н: Чамтай ярилцахаар ирлээ гэж гэмшингүй хоолойгоор хэлэхэд тэр юу гэж хэлэхээ бодож бгаа бололтой нилээд удаан дуугүй байснаа

Б: Чи бид 2т ярих юм үлдсэн гэж үү? гэж асуулаа

Н: Тэр өдөр надад чамд Катинад ч хэцүү зүйл тохиолдсон....

Б: Эндээс яв! Би юу ч сонсмооргүй байна.

Н: Энэ бүхнээс ингээд зугтаад байж болохгүй гараад ирээч ярилъя

Б: Чи энэ бүх хугацааны туршид амьдралаа эрсдэлд оруулсаар ирсэн хэн нэгэнд сайхан харагдхын тулд  ойр орчимд чинь дандаа үхэл хагцал байсаар ирсэн.

Б: Харин би ийм зүйлийг ахиад харж тэвчихгүй нь би зүгээр л энгийн амьдралыг хүсдэг. Чи яагаад жирийн нэгэн Хюуго Оливера байж болдоггүй юм бэ? гэж асуухад надад хэлэх үг үнэхээр байсангүй.

Н: Би эндээс явах гэж байгаа....