SARII

Yeni Başlıyor...

Arkadaşlar daha ilk defa yazıyorum. Eğer yorumlarıız olursa söyleyin bende ona göre hikayemi değiştirebilirim

.Her türlü eleştiriye açığım.

11.sınıfa geçmiştim.Hayatımda herşey aynıydı 9.sınıftan beri aşık olduğum o çocuk hala aklımdaydı bir türlü çıkmıyordu.

Arkadaşlarım bana gittikçe uzak geliyordu.

Okulumu önemsiyordum derslerim benim için önemliydi.

Asıl sorun bunu anneme anlatmaktı.

Ona dershaneye gitmek istediğimi söylüyordum benim için önemli bir seneydi.

Ama annem kabul etmiyordu.Ağlıyordum geceleri.

İstediğim hiç birşey olmuyordu.

Ne okulun popüler çocuğu

ne de dershane!

Artık sıkılmıştım..

Arkadaşlarım beni anlamıyordu yalnız kalmıştım sanırım hatta yapayalnız..

Onu seviyordumm..

Arkadaşım koşarak geldii..

Merak etmiştim.Aslı nefes almaktan konuşamıyordu Meraktan çatlıyacaktımm.

'Aslı ne oldu dedim', heyecanla. Sanki beni teselli etcekmiş gibi baktı yüzüme 'Seçil ' dedi 'Atahan bizim Selma ile çıkıyormuş'dedi.

Başım dönmüştü. Neden beni buluyordu herşey.

Hayatımda ilk defa sevmiştim. Oda başıma bela olmuştuu.

Lavaboya gittim. Bu yaşlar onun için akıyordu.

Aynanın karşısına geçtim.Kendini güzel bulan kızlar geldi aklıma. Bana hep değişik bakardı o güzel kızlar.

Onları boşvereli epey uzun bir sene olmuştu.

Hayatımın dönüm noktasının sevdiğim yakışıklı, kaslı, uzun boylu vee gamzeli çocuğun bir başkasıyla çıktığını öğrenince olduğuna inanamazdım..

Eve gitmiştim.

Annemm geldi yanıma dershane için ağladığımı sanıyordu 'Gel' dedi.

Dershaneye yazılmıştım.

Çok sevinmiştim ama nedense gülemiyordum.

Babamla annem geçen yaz boşanmışlardı.

Babamı hiç kimse istemiyordu onu görmeyeli uzun zaman olsada yaptıkları hala dün gihü aklımdaydı.

2 kardeştik.

Erkek kardeşim benden iki yaş küçükte adı Seçkin di.

Bayağı büyümüştü beni geçmişti hatta. Atahan ı unutmaya çalışıyordumm olmuyordu olmayacaktı daa.....

Dershaneye başlamıştım. Oof onunla aynı sınıftaydık.

Ağlamak istiyordum.Aslı beni tutuyordu. Dershane de bir arkadaşım olmuştu.

Ne olursa olsun beni seviyordu tüm eksiklerimee rağmen.

Onu unutuyor gibiydim yada kendimi kandırıyordum.

Eğer bu aşksa çabucak bitemezdi.

Biliyordum ama bir gün bitip gidecekti hayatımdan hemde çok uzaklara.

Bana sürekli okul ödevlerini yaptırmaya çalışıyordu.

İlk başta dostluğuna inanmıştım en azından olabiliriz diye düşünmüştüm.

O en iğrenç yerden gelip beni kullanmıştı aklına sadece ödevleri olduğunda geliyordum.

Nihayet onunla konuşabileceğim bir an bulmuştum.

''Artık yeter ben senin ihtiyacın olduğunda kullanabileceğin bir oyuncak değilim seni arkadaşım olarak düşünmüştüm ama boşver ya senden bana hiç birşey olmaz"

dedim.Ağzımdan birden çıkmıştı.Atahan bana baktı baktı güldü birden. Anladı .Benim onu sevdiğimi anladı sandım.

Korktum.

Bana " Ne sanıyordun inek senin arkadaşın olabileceğimi nasıl düşündün.Bir baksana bize bi bak  "

dedi kalbim acıyordu gitti. Ağlamayacaktım .Ona verebileceğim en büyük ders onu unutmaktı.

Unutacaktım.Unutup bunun intikamını alacaktımm...