O gün işten geç çıkmıştı kadın ve eve nasıl gittiğinin, yollarda nasıl bir o yana ve bir bu yana serpelendiğinin farkında bile değildi.
Çok yorgundu kadın.
Kafasında milyon tilkiyle evinin yolunda yaşam telaşında bir kadındı işte, sıradanlığı yaşıyordu.
Yine de sıradan bir kadın diyemeyiz bu kadına efendim. O sıradan değil, yalnızca sıradanlığa mahkum olmuş bi kadın.
Akşam saatinde o işten yeni dönerken pazar yeri yeni toparlanıyordu. Bugünün cumartesi olduğunu cumartesi pazarını görünce anladı. Evde bir ihtiyaç olup olmadığı umrunda değildi bile. Yalnızca bir an önce gidip uyumaktı tek isteği.
Sonra bir adamla çarpıştılar. Hayır efendim, aşık falan olmadılar!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EKSİK KALAMAZ
PoetryÖyle deliyim ve doluyum ki ona karşı. Hep içimde kaldı gülüşü.. hasreti.. nefreti.. Hep çok sevdim ama hep az kaldı ona. Yetemedim yüreğine yitirildim zamanla. Nasıl sevdim ah nasıl sevdim.. Hiç bilmedi diyedir belki bu gamsızlığı. Hiç farketmedi...
