(Anlatıcı kadın)
İkidir rastlaştığım adam bir haftadır aklıma geliyor, beni düşündürüyordu. Bir kaç iltifatını almıştım, biraz gülümsemiştim ona. Ama o gün birden sanki söylediğim bir şeye canı sıkılmıştı ve bir daha gülümsememişti.
İlk rastlaştığımızda bana "Sizi Lavinia sanmıştım." demişti. Dürüst olmak gerekirse Lavinia'nın kim olduğunu bilmiyordum ama şiirlere konu olmuş bir kadın olabileceğini varsaydım. Şimdi yine aklıma takılıyor.
Sarp mıydı? Şiirleri seviyor muydu? Lavinia kimdi? Bu akşam eve gidince Lavinia'nın bahsinin geçtiği şiiri okumaya karar verdim.
Mesai bitimine bir saat kala 'posthane kuyruğunda' onu gördüm. Buradaydı evet. Onu görünce biraz heyecanlandım. Sıradan birer birer insanlar azalıyor, sıra ona geliyordu.
Ben bir posthane memuruydum ve normalde insanlara karşı çok ilgisizdim. Ancak o gün onu sırada gördüm ya, o zaman posthaneyi sevdim.
Sıra ona geldiğinde
"Merhaba" dedim kocaman gülümseyerek.
"Merhaba, işsizlik maaşımı çekmek için gelmiştim." dedi ciddiyetini bozmadan.
"Ah tabi, ben de şey sandım neyse. Kimlik alabilir miyim?" dedim.
Hayal kırıklarım mideme sancı verdi. O işini halletti ve gitti. Bense sıranın diğer ucundaki tüm insanlara nefret kustum.
Mesai bitiminde hızla eve gittim ve bir duş aldım. Her zamanki gibiydi işte.
Sonra laptopu açıp Google'a "Lavinia" yazdım, hemen çıktı zaten.
"Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar isteyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.
Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme, Lavinia.
-Özdemir Asaf "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EKSİK KALAMAZ
PoetryÖyle deliyim ve doluyum ki ona karşı. Hep içimde kaldı gülüşü.. hasreti.. nefreti.. Hep çok sevdim ama hep az kaldı ona. Yetemedim yüreğine yitirildim zamanla. Nasıl sevdim ah nasıl sevdim.. Hiç bilmedi diyedir belki bu gamsızlığı. Hiç farketmedi...
