jennie
abartmıyordum, yaklaşık bir saatten beri jungkook'tan kaçıyordum. ve o bana neredeyse yaklaşmıştı.
"jennie noona! hey, dur!"
yaklaşmıştı dediğime bakmayın, mesafemiz uzaktı ama ben yinede onun nefes alış-verişlerini duyuyordum.
senin kalbini biliyorum, jeon jungkook.
o sırada biri parmaklarıyla kolumu kavradığı gibi hafif beni duvara vurdu ve iki kolunu yanımda sabitledi.siktir, jungkook.
her zaman böyle oluyordu, onu düşünürken kendimi kaybediyordum ve bam!, sonrası bana patlıyor.
"bırakır mısın beni.."
gözlerinden anlatmamı istediği belliydi, okuyabiliyordum.
"saklamayacağım.. o mesajları evet ben attım, tavşan çocuk."
"seni gerçekten seviyorum ve durumun böyle olacağını bilsey-"
birşeyler konuşmamı engellemişti.
"ah, bunun böyle olacağını ben de bilseydim çoktan öperdim noona."
kıkırdaması.. kalbim.
ve, az önceki karşımdaki çocuk beni mi öpmüştü?
jeon.jung.kook.
kolunu omzuma attı ve birşeyler söylemek için ağzını araladı;
"şimdi eve gidelim, noona. sen sonra detaylı bir şekilde anlatırsın."
-
.sev.gi.li.ol.du.lar.ımtıs.çıktıs.
-jenkooksdaughter
ŞİMDİ OKUDUĞUN
rabbit boy 真 jenkook ✓
Ficción Generaldeukkim: hey, tavşan çocuk! texting+story. [tamamlandı.]