Just my cousin (dutch)

Hoofdstuk 18

MILA RASMEN

De volgende dag zit ik al vroeg met Jason in de bibliotheek bij ons op school huiswerk te maken. Hij moet en zal over gaan. Tenminste zo denk ik erover.
Jason zit namelijk op zit moment geamuseerd naar een vlieg op het beeldscherm van zijn mobiel te staren.

'Jason!' Lach ik.
'Hmm?' Bromt hij zonder zijn blik los te maken van de vlieg.
'Wat dacht je ervan als we weer verder werken aan ons project?'.
'Slecht idee'.
Deze jongen is.... Tja ik zeg het maar gewoon. Hij is hopeloos.

Ik blaas hard tegen zijn mobieltje aan, waardoor de vlieg van schrik wegvliegt.
'Hee!' Zegt hij nep boos. 'Je hebt zojuist mijn vriend weggejaagd!'.

Op dat moment komt Daisy de bibliotheek ingelopen. Fijn! Nu komt ons project dus zeker weten niet meer af.

'Yo peepz!'. Ze steekt beide handen in de lucht als begroeting. 'Milson is weer bezig zie ik?'.

Ik wordt langzaam rood. 'Wie is die Milson waar jullie het toch steeds over hebben?' Merkt Jason op.

Daisy kijkt lachend van Jason maar mij. 'Ken jij Milson niet Jason?'.
Hij schudt zijn hoofd. Daisy trekt haar wenkbrauwen op. 'Ben je serieus?'.
Nu knikt hij.

Oh help. Wat zal hij wel niet denken.
'Milson is een combinatie van Jason en Mila' legt Daisy lachend uit.

Eigenlijk wil ik op dit moment door de grond zakken, maar bij Jason lijkt het kwartje nog steeds niet te vallen.

'En waarom noem je ons dan zo?' Vraagt hij terwijl hij bedenkelijk achter zijn oor krabt.
'Omdat jullie ooit een relatie gaan krijgen natuurlijk!' Zegt Daisy met haar handen in de lucht, alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Help me alsjeblieft. Ik smeek je. Help.

'Wacht wat?' Jason trekt een wenkbrauw op.
'Mila en ik?'. Daisy knikt heftig.
'Waarom denk je dat?'.
'Gewoon' antwoordt Daisy.

Jason kijkt van Daisy naar mij en weer terug.
'Oke even voor de duidelijkheid.... Ik heb hier niks mee te maken' verzeker ik Jason.
Hij fronst diep en knikt naar me.

'Je weet toch dat we neef en nicht zijn?' Vraagt Jason ter verduidelijking aan Daisy.
Ik lach om zijn gezicht. Hij trekt zijn wenkbrauwen zo hoog op dat je je bijna af zou vragen of ze niet van zijn gezicht gaan vliegen.
'Waren' verbetert ze hem.
'Dat is hetzelfde' meng ik me in het gesprek.
'Niet waar'. Ze lacht uitdagend.
'Ughh Daisy'. Ik rol met mijn ogen.
Jason tikt op zijn voorhoofd, waar ik en Daisy weer om moeten lachen.

'Wanneer jullie later getrouwd zijn zullen jullie zien dat ik gelijk heb' zegt ze onverschillig.
Ik lach. 'Waar wedden we om?'.
Ze denkt diep na. 'Wat dacht je van....'.
'Mij als bruidsmeisje'.
Ik knik glimlachend. 'Deal'.

'Maar we gaan nooit trouwen' gaat Jason ertegen in.
'Ach laat Daisy maar lekker geloven wat ze wilt' zeg ik met een knipoog.
Hij haalt zijn schouders op en gaat weer verder met op de computer typen.
'Ooit zal ik die mooie woorden zeggen...' zegt ze dromerig.
Niet begrijpend kijk ik haar aan. 'Welke woorden?'.
'Ik zei het toch' zegt ze op een kinderachtig toontje, waarna ze de bibliotheek uitloopt en haar tong nog eens uitsteekt.

Ik zucht diep en draai met mijn ogen. Wat moet Jason nu wel niet denken?
'Dat kind is gek' vertel ik hem.
'Gestoord' bromt hij terug.
Hij lijkt diep geconcentreerd aan het typen te zijn.

'Lukt het een beetje?' Vraag ik.
'Hmm-hmm'.

Wanneer de bel gaat lopen we naar onze les. Ik heb na die zoenfoto mijn klasgenoten nog niet gezien.
Ik hoop dat ze het alweer vergeten zijn.

Jason ziet mijn bezorgde blik en geeft me een bemoedigend schouderklopje. 'Wat ze ook zeggen, trek je er niks van aan'.
Ik zucht. 'Makkelijker gezegd dan gedaan'.

Met tegenzin loop ik het lokaal binnen.

'Kijk daar is onze slet!' Roept iemand. Ik negeer het. Ze weten niet beter, probeer ik bij mezelf te denken.

'Wie is nu je nieuwe liefje Mila?'.
Ik kijk met een dodelijke blik de klas rond, waardoor iedereen snel wegkijkt. Losers.

Gelukkig start meneer Tresaca de les en houdt iedereen braaf zijn mond. Ik weet niet hoe ik deze dag ga overleven.

~~

In de pauze zit ik samen met Jason en Daisy op een bankje.

'Die toets van geschiedenis was echt tè moeilijk' jammert Jason.
Daisy zucht niet. 'Ik haat geschiedenis'.
Ik knik bevestigend en ga verder met het eten van mijn broodje.

Dan valt mijn blik op iemand die ook het plein op komt gelopen. Ik verslik me bijna in de hap die ik net in mijn mond stop en stoot Daisy aan.
'Twaalf uur' fluister ik. Daisy kijkt in zijn richting en ook Jason lijkt hem te zien.
'Josh' fluistert Daisy vol haat.

'Oke Mila ik zeg het nog een keer' zegt Jason luidt. 'Zet die gozer uit je hoofd. Hij deugt niet'.
'Sttt Jason niet zo hard' zeg ik waarschuwend.

'Wat moet ik doen?' Vraag ik benauwd.
Daisy grijnst. 'Weetje wat ik zou doen?'.
Ik schudt van nee.
'Ik zou hem aanspreken op zijn achterlijke gedrag en hem een kopje kleiner maken'.
Jason trekt zijn wenkbrauw op. 'Ik zou hem juist gewoon negeren'.

Ik gooi hysterisch mijn handen in mijn haar. 'Ik kan hem toch niet kwalijk nemen dat hij dacht dat ik vreemd ging?'.
'Dat kan wel' zegt Daisy droog.
'Maar ik kan hem ook niet gewoon negeren'.
Jason kijkt me grijzend aan. Ik weet al wat hij nu gaat zeggen. Dat kan wel.
'Dat kan wel'.
Ik zei het je.

Ik rol met mijn ogen. Ik heb niks aan jullie.
'Stap gewoon op hem af Miel'. Daisy geeft me een duwtje zodat ik opsta van het bankje.

Ik haal diep adem en sta dan vol zelfvertrouwen op. Dit ga ik gewoon doen!

Ik loop op Josh af, die met een paar vrienden staat te praten.
Hij ziet me en draait snel zijn hoofd weg. O gaan we het zo spelen meneertje?

Wanneer ik bij het groepje ben kuch ik. Hij negeert me. Dit is echt zo kinderachtig van hem.

Zijn vrienden staan stom te lachen en kijken hoofdschuddend toe. Ik schaam me kapot.
'Josh?'.
Geen antwoord.
'Kunnen we even.... ehmm.... praten?'.
Eindelijk kijkt hij me aan.
'Volgens mij is er niks om over te praten' zegt hij bot.

Zijn vrienden joelen en ik draai ongezien met mijn ogen. Wat een kleuters.
'Ik wil het graag uitleggen' hou ik vol.

Hij zucht. 'Half drie aan de zijkant van de school?'.
Ik knik. 'Thanks'.
Hij schenkt me een flauwe glimlach en gaat weer verder met praten tegen zijn vrienden.

Op dat moment gaat de bel en komt iedereen in beweging. Ik blijf even stil staat om te bezinken wat ik zojuist heb gedaan.
Opgelucht haal ik adem. Ik, Mila Rasmen, ben gewoon op een jongen afgestapt. Wauw, dat is nieuw.