Gecenin bir yarısı çalan telefonumun sesiyle uyandım. Uyku sersemiydim ama telefondakinin Can olduğunu anlamam kısa sürmüştü.
"Alaska. Beni iyi dinle. Cenk buraya geldi. Elinde silah var. Buraya gelmessen hepimizi öldürücek."
"He-hemen geliyorum."
Üzerime bir kot ve askılı siyah badimi geçirip dışarı fırladım. Lanet olsun. Hepsi benim hatam. Tam içeri girmek için kapıyı açıcaktım ki bir silahın patlama sesi duyuldu. Hızla içeri girdim.
Gördüğüm manzara karşısında şok olmuştum. Lanet olsun. Ağlamaya başladım çünkü Deniz yerde yatıyordu ve Cenk bana bakıp sırıtıyordu. Can ise şok olmuştu. Koşarak Deniz'in yanına gittim.
"Burdayım. Seni bırakmıycam. Sende beni bırakma yalvarırım bırkma. Şimdi ambulansı arıycam."
Telefonumu çıkarttım ve 112'yi aradım. Adresi verdim ve yaklaşık 10 dakika da geldiler.
"Deniz bırakma beni yalvarırım bunu bana yapma. Sana birşey olursa yaşayamam. Ne Cenk'i yaşatırım ne kendimi."
Ambulansa ben binmiştim. Can arabayla takip ediyordu. Hastaneye geldiğimizde Deniz'i ameliyata aldılar. Ben ise çaresizce kapıda haber bekliyordum. Daha fazla dayanamadım. Kendimi bıraktım. Gerisi karanlık...
Uyandığımda yanımda bir hemşireyle Can vardı.
''Can, Deniz nasıl?''
''Doktor az önce çıktı.Gayet iyimiş. Kurşunu çıkarmışlar.''
Sakindim ama aklıma bir soru takıldı.
''Ameliyatdan ne zaman çıkıcak?''
''Çıktı ama şimdi yoğun bakımda.''
Hızlıca kalktım ve yanına girmek istediğimi söyledim. Beni oraya göre giydirdiler. İçeri girdiğimde uyuordu. Başka ne bekliyebilirim ki. Tekrar ağlamaya başlamıştım. Lanet olsun!
''Seni kaybedicem diye çok korktum. Beni bırakıp gidiceksin diye ama yanımdasın. Seni çok seviyorum Deniz çok. Sennsiz yaşamayı düşenemiyorum. Olmaz yani. Sensiz olmaz. Bok kafalı ya ölseydin!! Ben ne yapardım he? Ne yapardım?''
İçeri hemşireler girdi ve beni dışarı çıkarttılar. Kendimi kaybetmiştim ama haklıydım. Lanet olsun haklıydım.
Ölse ne yapardım? Lanet olasıca telefon şimdş zamanı mı? kimin aradığna baktığımda İrem'di. Hemen açtım.
''Abla nerdesin çok merak ettik.''
Ağlıyordum. Boğazım düğümleniyordu. Konuşamıyordum.
''Den-deniz'i h-hastaneye ka-kaldırdılar.''
''Hangi hastane? bizde gelelim.''
''Gerek yok İrem.''
''Ne gerek yoku be! Kapa çeneni ve hastanenin adını söyle.''
Hastanenin adını söyledim ve telefonu kaptıp duvar köşesine sindim.
Ya ölseydi. Lanet olsun ya benim yüzümden ölseydi. O sırada hastane polisleri geldiler.
''Can beyin ifadesini aldık. Birde sizinkini alalım.''
Evet anlamında kafamı salladım.
''Saldırganı gördünüz mü?''
''Evet.''
''Tanıyor musunuz?''
''Evet.''
''İsmini öğrenebilir miyiz?''
''Cenk Yılmaz.''
''Peki olayı anlatabilir misiniz? Nasıl oldu?''
''saat gece 4 gibi telefonum çaldı. Can arıyordu. Bana 'Cenk burda. Gelessen hepimizi öldürücek' dedi. Bende gittim ama gittiğimde zaten Deniz'i-
Daha fazla konuşamayıp ağlamaya başladım. O sırada İrem geldi ve işe ele aldı.
''Bence bu kadar yeter. Durumunu görmüyor musunuz?''
''Sonra tekrar geliriz''
Polislerde gitmşti. İrem bana sarıldı.
''Alaska çok üzgünüm. Cenk'le benim yüzümden çıktın. Sadece ben mutlu olıyım diye.''
''Kendini suçlama. Burda suçlu olan biri varsa o da Serkan. Şerefsiz Serkan.''
Doktor yanımıza geldi ve konuşmaya başladı.
''Hastayı odasına aldık.''
''Teşekkür ederim. Teşekkür ederim.''
Hızlıca odasını öğrenip yukarı çıktım. Uyuyordu. Bende koltuğa oturup onu izlemee başladım. İrem'de yanımda duruyordu Can da. Sonra Deniz yavaş yavaş gözlerini açtı ve söylediği ilk söz herşeye bedeldi.
''Alaska. Can o burda mı?''
''Burdayım. Deniz seni seviyorum.''
Tekrar ağlamaya başlamıştım.
''Ağlama meleğim. Çıkıcaz burdan.''
İrem Can'a döndü.
''Can biz kahve getirelim mi?''
''Tamam.''
Dışarıya çıktılar.
''O kız kimdi?''
''İrem.''
''Ne zaman geldi?''
''Deniz onu bunu bırak. Affet beni. Benim yüzümden oldu.''
''Senin yüzünden filan olmadı. Biz Cenk'le zaten ezeli düşman gibiydik. Senin ki sadece patlak veren son ve en büyük nokta oldu. Çünü sen benim zaafımsın.''
"Cenk'i nerden tanıyorsun?"
